Zondag voor een week wilden we een klein stukje fietsen. We hebben een nieuw deel net buiten Assen en dat heet Kloosterveen. Mijn buurvrouw K. noemt dat haar winkelcentrum en geregeld mag ik mee en zeg nooit nee. We gaan dan met haar auto en zo kwam ik al vele malen in Kloosterveen bij de Coöp.
Anne hoorde mij erover vertellen, zo byzonder dat Centrum is. Hoge gevels en nauwe straten, waar amper zon kan komen en wilde die bewuste zondag richting Kloosterveen/Kloosterveste op de fiets.
Wij gingen te fiets, ikzelf durfde echt niet alleen over zo'n kaal fietspad een eind te fietsen. Ben nog steeds bang voor enge mannen. Of voor m'n geld, of voor wat anders kunnen ze me zo van de fiets trekken, toch?
Dus samen met Anne richting Kloosterveste. Het bewuste Centrum. Wij fietsen en fietsen en fietsen, eindelijk een rotonde, die herinner ik mij, maar K. en ik passeren altijd 2 stuks, dus op zoek naar de 2de. Ook gauw gevonden, maar daarna? Praat me er niet van. Wij fietsen rechts, dan weer links, soms rechtdoor en uiteindelijk komen we aan de rand van alles, daar hield de wereld op. Gelukkig fietste er een leuk baasje. Anne liet hem passeren,maar ik sprong er meteen op af. Vroeg zo lief mogelijk, of hij het centrum wist. Ja, dat wist hij wel, maar daar waren we wel ver vanaf.
Dat hadden we zelf ook door. De man wist een oplossing, 't was te moeilijk het ons zo uit te leggen. Hij zou voorop fietsen, hij moest toch die kant op. Heel lief fietste hij heel kalmpjes voor ons uit. Als we de bocht om moesten, stak ie z'n arm zo wijd mogelijk en keek zelfs, of we het snapten en wij knikten dan vriendelijk. Zo'n leuk manneke, maar waar was nu dat centrum. We fietsen en fietsen en
fietsen, hier een bocht, daar rechtuit, weer een bocht en uiteindelijk herkenden we een brug. Anne zegt geschrokken: “ Hij brengt ons naar Assen “. Ik zeg: “ Ja, dat heb ik ook door, maar IK zeg niks “.
Nou Anne ook echt niet, dus we fietsen achter hem aan richting Assen. Vlak bij ons huis stapt ie af en zegt: “ Nu moet ik die kant op, maar als jullie hier alsmaar rechtdoor gaan, fiets je er recht op af “. Ik bedank hem overdreven en zeg: “ We zullen vanmiddag vaak aan U denken “. De man leek blij te zijn met die reaktie en fietste bij ons vandaan. ‘t Was nog waar ook, maar anders dan het baasje dacht.
Toen pas konden we lachen en hoe.... We fietsen een eindje tot onze Witterbrug, gingen die over en fietsten langs die kant opnieuw richting Kloosterveen. We fietsten er wonderwel in 1 keer naartoe. Dat was ons fietstochtje Kloosterveste.
eFVE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten