dinsdag 10 mei 2016

Buurvrouw/vriendin Mina

                                              Lucky

Heel lang geleden, meer dan 50 jaren, woonden we in een flat.
Dat was erg wennen, we kwamen uit Friesland en woonden beiden
in een eengezinswoning, nog bij onze ouders.
Maar samen ergens wonen en dan nog wel in Assen, daar gingen
we voor. Manlief had er een baan en ikzelf was hoogzwanger.

De flat bezat 3 lagen en in de middelste was ons thuis. Om ons heen
meerdere mensen met kinderen, dat leek me heel prettig wonen.
Maar uiteindelijk hadden we de meeste kontakten met een gezin
van vader/moeder en 3 jongens, waarvan eentje een tweeling. Je
kon ze goed uit elkaar houden, 2 heel verschillende ventjes. 1 ervan
hadden we al gauw meer dan gewoon kontakt. Een schatje.
Maar...z’n ouders waren dan ook ware buren. Bij hen mochten we
eens per week komen voor een echte film op TV. Zelf hadden we zelfs
nog geen radio, dus dat was echt feest.

Op mij werd goed gepast, zat op een fraaie zetel met....onder m’n
voeten een voetenbankje. Dat deed me erg goed, zo was ik nog nergens
verwend.
Deze buren zijn me dan ook altijd bij gebleven en later, toen ook zij
verhuisden naar een eengezinswoning kwamen we elkaar weer tegen en
het leek, of er geen tijd tussen gezeten had, close als voorheen.

De ex-buurvrouw werd m’n vriendin en haar zoon, toen een schat, nu een
man, zag ik ook tijdens ieder bezoek. Hij woonde inmiddels in Beilen met z’n
vrouwtje, maar reed altijd even langs z’n mam die al een poos alleen was.
Z’n mam leeft inmiddels niet meer, maar hij en wij zijn elkaar altijd trouw
gebleven. Ook zijn leven veranderde, z’n lieve vrouwtje was ziek en over-
leed aan die ziekte. Hij verzorgde haar tot het eind, wat bij mij veel respect
voor hem opleverde.

Nu zijn wij oud, maar nog samen en de zoon van mijn vriendin van toen
woont samen met een geweldig leuke/lieve poes, Lucky genaamd.
En of die naam waard is? Jazeker, een betere plek had poes Lucky niet kun-
nen krijgen.

Ik denk nog vaak aan zijn moeder, van haar heb ik veel geleerd en ook ben
ik nog steeds blij met haar zoon. We zien elkaar maar zelden, maar e-mailen
doen we zeker en voor mij mag dit kontakt nooit verloren gaan. Ik hoop, dat
ook hij die mening is toegedaan.

eFVe

Geen opmerkingen:

Een reactie posten