Een woordpuzzel

Desmond is hier en we hadden de afspraak, alles mag, TV-kijken, met m’n tablet goochelen, maar ook een woordpuzzel maken.

Samen aan de slag en.....we kregen ‘m samen snel en duidelijk klaar, dus Desmond mag weer kiezen, TV of tablet. Het is m’n tablet geworden.

Inmiddels ga ik bezig met de minister van binnenlandse zaken, pizza’s beleggen.

Dat is verwennerij, maar ‘t was dan ook weer de eerste dag van het nieuwe schooljaar, dus spannend !!!! Vermoeiend !!! Dit is van oma een gebaar om deze dag toch nog leuk af te ronden, vandaar.

Iedere week op maandag zal er een woordpuzzel gemaakt moeten worden, alvorens er leuke dingen mogen gebeuren. Desmond is geen kei in lezen en deze woorden lezen, zoeken en invullen helpen misschien een pieterig peuterig klein beetje en bovendien erg leuk om samen te doen. Wie is het snelst? Wat denk je???? De jongeman himself, Desmond genaamd. Ik zal eentje moeilijker moeten kiezen. Oma gaat er meteen morgen eentje zoeken en.....dan volgende week maandag, niet kijken, maar doen.

Een woordpuzzel.

eFVe

Onze Greet

Onze Greet,

‘t is dat je ‘t weet.

We hebben 28-8 erg genoten

van het telefoontje met alle idioten.

‘t Was te midden van veel bezoek,

dus beslist geen gesneden koek.

Wij lachen en gek doen,

met en zonder fatsoen.

De familie/kennisen hebben trouw gewacht,

tot hen weer het 1 en ander werd gebracht.

Maar het was fijn,

even samen met jullie te zijn.

Ik houd jullie aan die 100 jaar,

komen moeten jullie dan, echt waar.

Ik zal me omdraaien in m’n graf,

ook al is dat nog zo maf.

En...mochten ook jullie er niet meer zijn,

draai je om, het doet geen pijn.

De ouwe botten zullen kraken,

maar we gaan er iets van maken.

Een feestje in hemel of in hel,

eerlijk gezegd, dat ligt me wel.

Iets in ‘t verschiet?

Ik vergeet het niet.

Desnoods neem ik m’n kalender mee

en tel de jaren heel gedwee.

Maar nu een heel ander verhaal,

anders vergeet ik het helemaal.

Onze Greet is jarig en is nog jong.

Oud worden is een hele sprong.

Moge het je goed gaan bij die pil (*),

Dat is het enige, wat ik echt wil.

Van harte voor deze dag

en dat het nog vele jaren duren mag.

Jij in de lappenmand?

Maar niet heus.

Je bent mijn HEILAND

en geen kneus.

Lieve schat, het eind is daar.

doe je best, blijf leven nog menig jaar.

Dikke tuut van mij

en een kleintje van Anne erbij.

Ook jouw Jon, hij is grandioos.

Dat zelfs hij per telefoon ons gesprek ook koos.

Uren hebben we nog nagepraat.

Dit is nu het eind van mij en m’n maat.

Namen noemen we niet meer

en dan tot de volgende keer.

XXXXXXXXXXXX èFVé

(*) = Cardioloog

Een dag vol plezier

Vandaag was het dan zover. Nog net geen 80, maar ik voel me nu wel 100. Toch wil ik er nog even wat over kwijt. Heel veel bezoek gehad, geweldige mooie Orchideën gekregen, 4 stuks van verschillende mensen. En het is een wonder, ze zijn allemaal ongelijk. Een mooie hanger met een soort maansteen, een CD van Dotan, een belofte voor een DVD en/of CD van Toots Thielemans. 

Veel bezoek, ‘s morgens en ‘s middags. Envelopjes met geld, parfum, precies mijn merk en een bon om samen uit eten te gaan, veel mailtjes, belletjes en een bon van Aktion, ‘k wist niet eens dat die bestonden, erg fijn, ik ben vaste klant. Gisteren al een prachtige bos bloemen en nu nog rozen. Vandaag ook een hele long distant call, het werd allemaal zo gewaardeerd. Een telefoontje uit Leusden....geweldig !!!

Maar het mooiste komt nog. Mijn/onze kleindochter kwam met...je gelooft het of niet.....prachtige glanzende sportschoenen van K.SWISS, precies mijn maat en...ik heb ze al aan. Dankje lieve Anouk en ik beloof je, ik ga niet buiten m’n schoenen lopen, dat zou zonde zijn.

Mag ik dan moe zijn????? Ik ben het gewoon en daar moeten jullie het mee doen.

eFVe

Goedemorgen - goedemiddag - goedenavond

Goedemorgen Assen, Drenthe, Nederland, heel de wereld.

Iedereen paraat? ‘t Is hier warm, elders koud. Daar tussenin is het goed vertoeven. Even een kreet van deze persoon.

 

Inmiddels alweer middag.

Boodschappen gedaan, voor elk wat wils, tenminste, ik heb m’n best gedaan. Zondag visite, een jarige in ons midden en dan vind ik, alles moet er zijn. Wat dat alles is? Teveel om op te noemen. Morgen nog de vergeetdingetjes en het voornaamste, het gebak. Komt voor de bakker.

 

Ik koop echt alles, maar....gezelligheid kent geen tijd en....daardoor vergeet ik weleens iets te geven en zie ik nadien in de kelder en koelkast. Froukje Froukje, hoe stom kun je zijn?

Maar....deze keer komt m’n dochter assisteren, ook voor de humor, maar vooral voor mij, zodat ik niks vergeet.

Nog zo nodig op pad geweest voor de puntjes op de i en het is een grote PUNT geworden. Bijna had ik zelfs verkering maar gelukkig wees iemand mij erop en kon ik de persoon in kwestie afschudden. Ben ik verdorie bijna 80 jaar en krijg je nog zo’n byzondere broeder/man/slungel achter je aan. Nee...dank je, zelfs niet graag gedaan.

 

Vanavond inmiddels, de laatste woorden pers ik er even uit.

Deze avond is omgevlogen, warm nog steeds, dus buiten vertoeven, even fietsen en rust op de plaats.

De rust??? We kregen bezoek van onze enige echte schoondochter. Dat werd een leuke, gezellige, teut-avond. TV uit en over en weer onze frustraties, pret en verleden in de strijd gegooid en uiteindelijk is genieten het beste woord geworden. Fijn Jootje, dat je er was. Je bent altijd welkom, ik hoop, dat je dat inmiddels wel goed begrepen hebt. Zo fijn, dingen met je te delen. Vanavond geen TV aan dus voor de laatste nieuwtjes en.....welterusten allemaal.

Dat was dan een poeslief  (goede)morgen-(goede)middag-(goeden)avondwens.

eFVe

Cats and Dogs

Tegenwoordig loop ik, als het enigszins mogelijk is, iedere avond met de buurvrouw en haar oppashondje, of leasehondje zo zij het noemt. Keurig als altijd neemt ze dan een plastic zakje mee en pakt de uitwerpselen meteen op. Daarbij moest ik aan mijn moeder denken, ook heel zuiver op de graat, zij nam buiten het zakje, zelfs een schepje mee en of dat nog niet genoeg was, zelfs een stukje toiletpapier. Jaja, dat was mijn moeder.

Ik liep niet graag zo bepakt en gezakt met de hond, maar....het was een goeie opvoeding.

Ooit was ik bij mam thuis en moest ineens mijn hond uitlaten en zo’n flapuit die ik ben, zei dat ook hardop.

Mijn moeder blij, Froukje laat Tommy uit, alle ingrediënten mee en daar ging ze. Ik dan.

Maar...lieve mam, ik wilde alleen even een plasje doen.  Ik heb het haar maar niet verteld. Hier noem ik nog steeds m’n WC-gang de hond uitlaten. Een gezegde !!! We waren bij mijn mam op haar verjaardag en de rest van de familie zal het zich nog wel herinneren???

Met de buurvrouw heb ik er geen moeite mee, het gaat mij om het wandelingetje en het hondje is haar zaak. Hij is lief en kent me goed na al die wandelingetjes, maar daar houd ik het bij. Ik heb geen hond, I Love Cats, you know??

 

De rode kater op de foto was onze Oscar. Die heb ik alles moeten leren, eigenlijk was hij een beetje een hond, moest zelfs nog leren plassen en je weet wel op de bak te doen. Jammer genoeg deed hij het daarna alleen op de bak, kwam rennend binnen om z’n behoefte te doen. In de tuin plassen en poepen? Dat kon ik hem niet leren. Na jaren is het wel toch goed gekomen.

 

I love Cats is natuurlijk pure onzin,  mocht ik ooit een hondje bezitten, zal ik er net zo dol op zijn, maar.....ik neem geen schep mee en ook geen stukje toiletpapier om z’n kontje af te vegen, alleen een zakje. Is dat erg? Nou....dan maar !!!

Cats and dogs.

eFVe

Nat van (lui) zweet

Gisteren niet veel binnen gedaan. De temperatuur steeg tot boven normaal. Buiten was goed vertoeven, maar iets doen? Puzzelen was een optie.

Boodschappen? Nee...laat maar.

Wel even met de buurman gebabbeld en ‘s avonds nog met de buurvrouw en de hond gewandeld, maar toen was het buiten met wat wind en schaduw wel te doen.

Ik word lui van dit weer, of ben ik lui van aard? Zou best kunnen.

10 uur naar bed, moe van het niksdoen. Maar...was dat een oplossing? Nou...beslist niet. 31.4 graden en daarin slapen? Dat zou niet zo moeilijk zijn, maar de slaap te vatten? Waar zeur ik over. Ik val gewoon bewusteloos neer en word pas wakker, als mijn hond een plasje moet doen. Wel te vaak vannacht, maar...ik geef er gehoor aan.

De dag is weer begonnen, de temperatuur hier 28.6 graden. Valt dus mee. Een nieuwe dag, een nieuw begin.

Nat van (lui)zweet?

eFVe

Mijn kleding

Komt er nog iemand kleding tekort? Ik heb 2 kasten vol en.....kan er nog steeds niet van afzien en heb zelfs...soms....nog, dat ik niks heb om aan te trekken. Moet ik me schamen? Oké, bij deze, maar helpt het? Nee !!!

Vandaag aan de slag met uitzoeken, wat kan weg en wat kan ik houden. Tuurlijk kan ik alles houden, het zit keurig achter schuifdeuren, niemand heeft er last van en soms...ja soms.....zie ik iets, jeetje wat mooi. Dan voel ik me rijk, de Koningin te rijk.

Vandaag m’n nachtspul uit de kast. Lange gewaden met leuke afbeeldingen. Draag ik ze nog? Nee...dus weg ermee. Nu liggen ze te wachten tot, ja tot..... Misschien weet ik er iemand voor, maar wie o wie wil dat nog aan?

Zal ik eens wat opbiechten? Ik koop zelfs weleens wat bij de inbrengwinkel. Breng ik wat en kan het niet laten. Ik meen wel, dat ik heel goed kan zien, wat (bijna) nieuw is? Niet alleen ik ben een kenner, iedereen zal dat van zichzelf denken. Even een foto van m’n enorme kast? Kom je wat uitzoeken?

Mijn kleding. ‘t Is nog maar een deel.

eFVe

Toots

Jean Toots Thielemans.

Hij maakt wat bij mij los. Hij was een groots man met z’n mondharmonica.

Wij, als gezin vroeger, speelden allemaal mondharmonica, mijn broer was de beste.

Toots was een groot voorbeeld, ik heb wel tranen om zijn spel gelaten. Hij heeft een prachtige leeftijd gehaald, zo zie je maar, werken tot je ouder dan oud bent, is zo gek nog niet, het is hem gelukt, maar niet iedereen.

Toots was een wonder. Wat zou ik graag een CD of een DVD van hem bekomen.

Mijn zus, 92 jaar, speelt op verjaardagen nog steeds een deuntje op haar mondharmonica, ik denk op haar Bravo/Hohner. Ook daarbij laat ik een traantje vallen. Ze is een kei, maar zoals Toots? Dat is nog niemand gelukt.

Ikzelf bak er niks meer van, sinds m’n (KUNST)gebit zo los zit. Ik blaas ‘m doodeenvoudig mee de wereld in en dat klinkt anders dan muziek.

Toots Thielemans, hij is niet meer, helaas.....

eFVe

Teun, deel 3

Gisteravond niet gewandeld met Teun en de buurvrouw, maar wel een verhaal, vers van de pers.

Onze buurvrouw was bij haar ex-schoondochter op visite en bleef er ook eten. Teun was er dus ook en leek het er goed te kennen. Achteraf logisch, want de dochter van buurvrouw is min of meer de vriendin van de ex-schoondochter. Verwarrend? Voor mij niet. 

Teun mocht vrij rondlopen, achter alles goed dicht en Teun en ook de buurvrouw genoten beiden. Even rust. Er kwam nog bezoek en ook die deed het tuinhek goed dicht, dus werd het gezellig en even niet naar Teun gekeken. Gezelligheid kent geen tijd en ineens: “Waar is Teun”. Foetsie....Hij had toch kans gezien er vandoor te gaan en buurvrouw weer in paniek het tuinhek uit. 

Teun kent de omgeving en was niet ver weg. Maar helaas had ie een leuk plekje gevonden in een droge vieze dreksloot en kwam wel gelijk naar de buurvrouw toe. Héél lief, zou je zeggen, ware het niet, dat de Teckel geweldig stonk en niet meer naar binnen kon, want via de handdoek liet ie al een spoor achter. 

Hij, Teun de Teckel, en zij, de buurvrouw, zijn direkt vertrokken en de stank was niet te harden in het kleine autootje. Thuis dus Teun onmiddellijk onder de douche, gelukkig heeft ze er alles voor in huis, zoals hondenshampoo en na een poos, de drek was verdwenen, de hond afgedroogd. De buurvrouw zelf nog een douchebeurt, meteen nadat Teun was afgedroogd. 

Vandaag dus de wasmachine aan, want werkelijk alles wat maar enigszins in aanraking was gekomen met haar Teun.....werd gewassen en vandaag was ie weer schoon en hebben we ons wandelingetje weer gemaakt. Teun oh Teun, nog een aantal dagen hier, wat kan er nog allemaal gebeuren met en rondom jou? Voor nu, de luie stoel is een uitkomst.

eFVe

Kleine foutjes, groot plezier

Vanmorgen werd ik attent gemaakt op vergissingen, die heel leuk zijn en nu ga ik er al mee aan de slag.

Toen we hier kwamen wonen, waren we als buurvrouwen behoorlijk close. Dronken koffie met en bij elkaar en deden soms zelfs boodschappen gezamenlijk. Vlees werd dan in Gieten gekocht bij ene Udema, maar de reclames in de krant logen er ook niet om en zo ging een buurvrouw van mij met me mee naar de slager. In de aanbieding was Popelpees. We wisten niet goed, wat we ervan konden verwachten, maar daar kun je naar vragen. Ik ben/was het brutaalst en vroeg bij de slager naar het bewuste Popelpees. De winkel had alles onder 1 dak en gelukkig wist hij dus.....wat het was en waar het was. Het werd lachen.

We werden naar de muziekafdeling gestuurd voor Pop-elpees. Vanmorgen vond onze zoon het nog steeds geinig en vertelde het aan onze kleinzoon, zijn zoon. Die domme oma. Ach ja....toen nog jong en nog niks bij geleerd?

Eens was mijn moeder hier te logeren en die las werkelijk de krant van A tot Z en weer terug. Ik weet nog, het was rondom de Kerst en in hetzelfde krantje van toen stonden toen de taarten in de aanbieding. Mijn moeder, royaal als altijd zei: “Wist die eewn voor mie haaln? Ik trakteer”. Daar kun je als dochter niet omheen en ik op weg naar de taart met de naam Kerstster. 

Maar wat er ook bij het gebak te koop was, geen Kerstster. Ik dus maar weer vragen. De knul moest hevig lachen en vertelde: “Een Kerstster is een plant, mevrouw.....”. Die heb ik toen gekocht, daar kon ik niet omheen en de taart die wij bedoelden heette en heet nu nog Sneeuwster. Ook die heb ik gekocht om m’n moeder niet teleur te stellen en samen hebben we er nog eens hartelijk om gelachen.

Domme foutjes? Ik maak ze nog steeds, maar deze waren in de eerste woonjaren in Assen en dat weten onze kinderen zich nog goed te herinneren. M’n moeder komt/kwam uit Leeuwarden, vandaar de platte variant van het Fries.

eFVe

Hessel

Gisteren werd een naam genoemd van iemand van weleer. Eentje waar ik geweldige herinneringen aan heb. Ik zal ze niet allemaal melden, maar 2 ervan......ik weet het nog als de dag van gisteren.

Mijn 10 jaar oudere zus had wat gedonder/verkering met een jongeman Hessel genaamd. Om de 1 of andere reden raakte die vriendschap uit, maar zijn moeder en mijn moeder hielden kontakt. 

Doordat ik dan meestal de Pineut was en met iedere visite naar wie dan ook mee moest, zo ook hier.

De moeder van Hessel woonde een aardig eindje tippelen bij ons vandaan, maar we wisten niet beter en gingen al vroeg op pad. Ze woonde prachtig bij een treinovergang over het water, ik meende dat die de Greuns heette. Zo werd ie genoemd. Laat ik eens 9 jaar geweest zijn, hooguit 10. 

                                              Spoorwegovergang over de Greuns

Het was er goed vertoeven, een ontzettend grote tuin met veel gras, struiken en bomen en als ik geluk had, was Hessel thuis. Hij was nog steeds dol op m’n zus en hoorde me dan ook aardig uit en ik vertelde de mooiste en liefste dingen over m’n mooie zus. Maar we speelden ook samen, vooral verstoppertje en dat was daar geweldig. 

Maar...eens kon ik Hessel echt niet vinden en werd ongerust en keek zelfs bij de waterkant. Totdat ik gekreun hoorde en rende naar de plek. Een kreunende Hessel op de grond en ik vraag, wat er loos is. Hij was uit de boom gevallen en ik zeg nog: “Waarom hield je je dan niet vast !”. Hij zei, dat ie zich aan een tak had vastgehouden, maar die knapte. Ik kijk rond en vind er een onnozel takje en begin te lachen. “Hessel, Hessel, zo’n takje kan jouw gewicht toch niet houden?” Hessel begreep m’n lachen en zei: “Je vertelt niks hé, dit mag je niet zeggen”. Nou...hij z’n zin, maar opnieuw moest ik lachen. 

                                                                De Greuns

Hessel kreupelde nog een behoorlijke tijd, maar toch, we gingen de omgeving verkennen en dat was ook altijd erg leuk. Aan de waterkant lag een prachtig klein pakje met een strik erom. Hessel zag het het eerst en mocht het uitpakken. Een verband met bloed. Ik vond dat vreselijk zielig en wilde meteen naar z’n thuis. Hessel schreeuwde het uit, dat dat echt niet kon, pakte me het pakje af en gooide het de Greuns in. “Je houdt je stil hé????”vroeg hij opnieuw. Moeilijk hoor, ik had zoveel te verwerken en was toen al een mensje van delen.

Nog vele wandelingen later gemaakt met Hessel vanaf z’n werk tot aan de Greuns, waar niemand van wist. Ik dacht, dat hij mij leuk vond, maar....het ging duidelijk om m’n zus.

En dat bebloede verbandje? Ik weet al honderd jaar, wat dat is geweest.

Dit was Hessel.

eFVe

Visite van 6 mensjes

Vandaag waren we een poos met z’n achten. Zo in de leeftijd van 1 jaar tot 89 jaar en alles wat daar tussenin zit. De bedoeling was m’n oudste zus via de skype er ook bij te betrekken, maar er was geen verbinding, dan zou de oudste 92 jaar geweest zijn. Helaas, Sietie, dat lukte niet.

Hoe leuk en gezellig het ook was en hoe druk we gepraat hebben, de jongste stal de show.

Doordat we allen nogal ons eigen verhaal hadden en druk praatten, de kleinste keek eens rond en teutte, dat het een lust was. Luid en onduidelijk. Prachtig. Daar waren we allen gevoelig voor. Lieve leuke schattige aardige Bas, kom gauw eens weer. We hebben zo van je genoten? Ik probeer hier nog een foto bij te krijgen, dan kan iedere lezer van dit verhaal er zich vast wel wat bij voorstellen. Hoe harder wij lachten, hoe drukker ons ventje was.

Handen klappen, zwaaien en andere babbelegoegjes, het hele verhaal zat erin. Maar....een kusje? No way. Misschien de volgende keer? Uiteindelijk huilde hij bij z’n entree en ging ie lachend weg, dus.....ik heb goede hoop.

Dag lieve Bas, je bent een schat.

eFVe

Fruitvliegjes

Fruitvliegjes.

Weleens van gehoord? Ik niet alleen van gehoord, ik ben de eigenaresse. Gratis en voor niks bied ik ze je aan. Die kleine ellendige vliegjes. Ik vang ze??? Aan m’n nooit niet, het lukt me voor geen meter.

Een tip....een bordje met stroop neerzetten, zijn ze dol op. Nou....nooit niet. Er zit ook geen zoete geur aan, ze willen echt fruit, afvalfruit. Een bakje in de keuken gevuld met af en toe een bananenschil of iets van een appel. Die gaat er wel in, maar het deksel zit er toch echt op.

Gisteren had ik ze gevangen, ja echt en sorry....gedood, was nog een hele put. Vandaag????? Ik zag er pas alweer 5 en tellen kan ik goed, daar ontbreekt er bij mij niks aan.

Ik haat ze, meer mensen onder ons die ze haten?

eFVe

Teun (deel 2)

Pas met de buurvrouw weer de perikelen van onze Teuntje door genomen en deze is echt een verhaal waard.

Buurvrouw zette net als iedereen de groene container buiten haar poort, deur keurig afgesloten en alles nog in ochtendjas. Doet ze wel meer, we lezen de krant samen en ook dan wipt ze even vanaf haar deur naar de onze....in ochtendjas.

Komt ze terug, Teuntje is weg. Ze roept en roept en raakt helemaal van streek. Is ie haar toch ontglipt? Onder de poortdeur zou kunnen, want normaal sluit ze de deur nog secuurder af, door voor een gleuf onder de deur iets te plaatsen.

Och...wat een ellende. Ze loopt het rondje, wat ze normaal ook met Teun doet, maar deze keer op slippers in ochtendjas en ..... zonder Teun. Roept voorzichtig, anders zouden de mensen kunnen denken, dat ze niet helemaal je weet wel is. Maar wel met tranen in haar ogen en spreekt iedere persoon aan, die ze tegenkomt.

Zelfs de politie die toevalligerwijs ook in de buurt is, spreekt ze aan en krijgt nog wat informatie mocht de hond langer wegblijven. Tenslotte is het een logeetje en zou hij de weg echt kwijt kunnen raken. Die Teun toch.

Radeloos gaat ze naar huis en huilt er een poosje zittend aan tafel, hoe moet dat nou, 3 kleinkinderen en haar dochter moeten het wel weten en dat is een groot probleem. Allen zijn dol op Teun en dat is begrijpelijk, ‘t is een dotje.

Ze besluit toch maar te douchen en gaat naar boven. En wie komt ze daar tegen? Jazeker, Teuntje. Hij rent snel naar de slaapkamer van z’n echte vrouwtje en de jongens. Hij wil niet komen, weet, dat ie verkeerd zit.

De trap naar beneden heeft ie niet durven doen, dus een gelukkige buurvrouw met Teuntje in de armen keerde weer naar de kamer, waar alles begon.

Pas was ik even daar en was Teun weer ondeugend. Hij maakte een plant in de tuin onwel. En dat mag niet Teun !!!! Onze buurvrouw sprak hem boos toe met dat belerende vingertje en Teun begreep het maar al te goed. “ Zit !!! “, zei ze en ogenblikkelijk schoot Teun in de zithouding om daarna zelfs voor het gezegd werd te gaan liggen. Goed afgericht, zeker weten. Ik heb haar erom bewonderd en had haar wel willen belonen om die krachtige daad.

Inmiddels ben ik weer thuis en geniet na van de wonderlijke taferelen van Teun en onze buurvrouw. Vanavond zie ik hen beiden weer en gaan we weer op geurenjacht.

eFVe

Teun (deel 1)

Onze buurvrouw heeft een logeetje, Teun is z’n naam en hij is iets van 1 jaar oud, geloof ik. Ik kan dat niet goed zien, want het is een kleintje en het blijft een kleintje.

Iedere avond probeer ik met de buurvrouw en Teuntje een klein uurtje te wandelen. Teun kan vrij lastig zijn, maar wij zijn de baas. Hij stapt stevig door, soms wat te stevig voor ons beiden.

Teun is de hond van haar dochter, een pikzwart prachtig Teckeltje. Een ondeugend Teckeltje. Iedere dag mag ik weer de verhalen aanhoren, wat Teun de Teckel weer heeft gedaan, maar wel met plezier. We lachen er beiden om.

In een eerder verhaal had ik ook al een foto van Teun, diezelfde Teun is het. Teun is nergens bang voor, tenminste......voor mij wel, maar dat is gespeeld. Ik mag rustig met ‘m wandelen, maar bij de voordeur op de bel drukken, waardoor een enorm kabaal ontstaat...oh oh...wat heeft ie daar de pest aan. Ik doe het dan ook vol liefde !!!! Gemeen hé, zulke pesterijen zet kwaad bloed. Verder ben ik erreg lief, zeker weten.

Teun was stout geweest, buurvrouw had een voorraadje namaakbotjes, speciaal voor Teckeltjes, van de dochter mee gekregen. Onze buurvrouw wilde hem gisteren nog eentje geven, maar...er was er geen 1, geen 2, niks meer. Dat is toch echt stout, maar we lachen erom en Teun kijkt ons met een speciale blik aan.

Hoelang duurt het logeerpartijtje? 3 weken hier en 1 weekje bij Teun z’n baasjes/Bazin thuis. Volgens mij loopt onze buurvrouw dan vast scheef, want...hij trekt aan 1 kant en ook al roept ze: “Teun !!!!”. Teun trekt rustig door. Ik mag het niet overnemen, want dan kan hij eens wat doen, wat niet mag en ik laat het geworden.....niks ervan. Teun ruikt nu al de meisjes/hondenvrouwtjes wel te verstaan en geniet ervan en snuffelt z’n neus vol om daarna de volgende geur op te snuiven.

Waarvoor dragen wij vrouwen parfum? Toch ook om de aandacht van mannetjes te trekken? Alleen voor onszelf? Je gelooft het toch niet ! Waarom dan niet onze Teun, een geboren ruiker.

Ach...laat ik erover ophouden, Teun is even onze buurhond and I like him.....

Tot vanavond Teuntje, op naar de geuren !!!!!

eFVe

Ali Strijker

In ‘t verleden had ik een buurvrouw aan de overkant, Ali Strijker genaamd. Een oprecht wezen, rechtuit en je wist, wat je aan haar had. Met een groepje andere dames dronken we eens per week een kopje koffie bij elkaar.

Eens opperden we, dat het, gezien onze opgroeiende kinderen, een noodzaak werd, dat wij als moeders ook goed konden zwemmen en daar mankeerde bij mij nogal wat aan. Ali opperde van dezelfde kwaliteit te zijn en zo besloten we samen op zwemles te gaan. Moesten beiden een proefles afleggen en gelukkigerwijs waren we van dezelfde hoogte/laagte, net wat je wilt, en kwamen in dezelfde groep. Eens per week een lesje en het duurde niet lang, of Ali en ik hadden onze diploma A.

Daar lieten we het niet bij, vonden het beiden leuk en startten voor B. Ook daarin kwamen we gelijk vooruit en konden de eerste de beste afzwemming al mee doen en haalden met vlag en wimpel ons B diploma. Wat een vreugde.

Gaan we door? Tuurlijk, we gaan door. C was toen nog reddingzwemmen en ook een mensaanvoelende pop opduiken. Iets wat verschrikkelijk voelde, voor mij althans. De bodem bereiken ging goed, maar dan...dat zachte lijf. Ik kwam er niet mee naar boven. Droomde iedere nacht van mensen redden en daar werd je moe van. Overdag bekaf om de volgende nacht weer een persoon op te moeten duiken. Het ging niet uit mijn systeem, dus ik besloot te stoppen voor diploma C. Gewoon drenkelingen die nog tussen wal en schip dreven, dat ging helemaal prima.

Dit was best erg voor mij, want stoppen zat eigenlijk niet in mijn systeem. Hoe het Ali verder ging, al sla je me in m’n nek...ik weet het niet meer. Ik ben gestopt.

Ali verhuisde en we raakten elkaar een beetje kwijt. Mijn Anne werd ziek en al mijn aandacht ging naar hem. Misschien is ie daarom nu nog zo goed en inmiddels al 84 jaren jong. Wie zal het zeggen? Ik gaf hem in ieder geval alle aandacht.

Met Ali ging het niet zo goed, ze kreeg een ernstige ziekte ALS genaamd en ik wist daar eigenlijk niks vanaf. Ben nog bij haar op bezoek geweest en dat voelde goed, alhoewel ze er erg aan toe was.

Mijn plan was, er binnenkort weer naartoe te gaan, maar dat werd bij haar crematie.

Ali, je was een oprecht persoon, ieder jaar op je verjaardag sta ik er nog bij stil, je was een gelovig mens, maar dan in de goede zin des woords en leefde er ook naar. Veel heb ik van je geleerd en daar zal ik je altijd dankbaar voor blijven.

Ik hoop, dat Hilbert weer een weg heeft gevonden om door te gaan; ze hadden een goed huwelijk en waren vaak en veel op reis.

Ikzelf zit nog steeds bij een zwemgroep, maar dan voor oudere dames, waarvan ik de oudste ben en het voelt goed.

Gek genoeg moest ik vandaag even aan Ali denken en dit kwam in m’n computer.

Moge GOD haar ziel hebben.

eFVe

Onze Zondag

Anne wilde fietsen, ik liever niet. Nou vooruit dan, een klein rondje. Meestal wil hij niet en nu moet ik niet vervelend zijn. Ik hoor de buurman achter en kijk om de hoek. Anne is nog binnen. Ik zeg tegen de buur: “ Wij gaan even een klein eindje fietsen”. Hij wilde ook fietsen. Ik zeg quasi gek  “Of ga je mee???” “Kan dat ?“, zegt buurman hoopvol. Tuurlijk kan dat. 

Dat kleine eindje moeten we toch achter elkaar. Een rondje langs het golfterrein. Anne komt de deur uit en ik zeg tegen hem, dat de buurman graag mee wil. Tuurlijk is dat goed en we gaan ge3een op pad. Mooi lekker weer en we fietsen achter elkaar langs het prachtige bosje richting het golfterrein. Maar...daar aangekomen moesten we linksaf richting de Pagode. 

“Nee”, zegt onze buurman, “ ik wil rechtsaf “. We stappen af en ik vraag, waar ie naartoe wil. Norg was de bedoeling. Wij moeten straks nog weg, dus dat was beslist niet onze bedoeling. Nog even naar de tijd gekeken om hem toch tegemoet te komen, maar wij bleven erbij, wij gaan linksaf. Buurman dus rechtsaf en ik zeg nog wel even, dat ie op z’n jas moet gaan zitten, anders kan die achter het zadel blijven hangen. “Dat moet niet”, zegt ie en we groeten hem en hij verdwijnt. 

Wij dus ook. Ik ben er wel wat onrustig over, want hij had in 1 1/2 jaar niet op de e-fiets gefietst en Norg is toch een aardig stukje verder. Maar, hij had al bewezen goed te kunnen fietsen en we lieten hem gaan, zijn er geen baas over. Toch zal ik blij zijn, dat ie weer terug is, voor wij wegmoeten. Wie duimt er mee?

Half 5 en hij is terug. Voelt goed voor ons, maar ook voor hem. Onze eenzame buurman, de eenzame fietser, maar wat een kanjer. Ik ben blij, hij is terug.

Een vreemde maar mooie middag. Buurman had een mooie dag, was vanmiddag al uit eten geweest met andere buren, nog een vereffening voor bewezen diensten en daarna nog dat fietstochtje....het kan niet op. Goed gedaan buurman !!

Eindelijk werd het kwart over 5 en moesten wij ons klaar maken voor ons etentje met vrienden/ex-buren. 6 uur in Herberg Roderesch. Een heerlijke afsluiting van deze dag, gezellig gebabbeld met onze vrienden en lekker gegeten.

Foto van de Herberg sluit ik bij.

Een aangename zondag en niet alleen voor ons.

eFVe