Er waren eens.....
2 vriendinnen, ze deden leuke dingen met elkaar, maar zoals het meestal gaat, komt de klad erin, als beide meisjes verkering krijgen. Ypie, één van de meisjes, was de eerste en haar vriend heette Bauke, nu nog trouwens.
Het andere meisje, Froukje geheten, kreeg een collega als vriend, Anne genaamd. Maar volgens Ypie en Bauke was de vriend van Froukje eigenlijk véél te oud voor haar. Als dat maar goed zou komen. Maar alles ging goed, Ypie bleef bij haar Bauke en Froukje bij haar Anne en ze waren allen gelukkig.
Het geluk van Froukje werd bevestigd door de Vader van Ypie. Froukje had haar fiets bij hem gekocht, want Ypie’s Vader had een rijwielzaak en dan is het toch normaal, dat Froukje haar fiets bij hem zou kopen. Froukje kon heel goed opschieten met Ypie’s Vader. Op een keer zag ze daar een prachtige herenfiets, een heel apart model en dacht meteen aan haar Anne. Toen waren die twee nog niet eens echt verbonden.
Dat gebeurde pas, toen Anne een baan in Sneek vond en dus weg zou gaan. Froukje huilde emmers vol, maar....uiteindelijk werd dat het begin van heel wat moois. Pas toen verklaarde Anne Froukje de liefde...en Froukje stopte met huilen.
Tot nu toe fietste hij nog iedere dag vanuit een dorp, zo’n 17 km. verwijderd van Leeuwarden, naar het bedrijf waar ze beiden werkten en weer terug. Hij kon die fiets dus goed gebruiken en bovendien was het een prachtfiets. Pas later veranderde hij van baan in een garage, dat had altijd al z’n voorkeur.
Bij Ypie’s pap werd een zin gezegd door hem: “Deze jongen wordt Froukje haar man !!!”. Froukje hoopte dat al, maar de bevestiging kwam pas later. Anne moest het ook willen, toch?
Dat veranderde toen de gedachten van Ypie en Bauke helemaal. Hij, Ypie’s vader, kon het weten, hij had er kijk op. Anne werd geaccepteerd en kocht z’n buitenmodel fiets.
De verkeringstijd was een lange tijd, maar uiteindelijk kwam het er toch van. Anne z’n moeder dacht, dat het een 12 1/2 jarige verkering zou worden. Nou...dat niet. Het werden er 7 jaren.
Er kwam een dag, dat de meisjes elkaar vertelden, dat ze gingen trouwen en of het toeval was of gepland, ze trouwden 5 dagen na elkaar. De oudste, Froukje, eerst en Ypie 5 dagen later.
Natuurlijk waren ze beiden aanwezig op beide trouwerijen en Froukje en Anne hadden een feestje in een gebouwtje, waar 2 oudere mensen alles zouden regelen. Ik weet nog, dat Froukje alle inkopen zelf had gedaan, wat haar waarschijnlijk wel nerveus maakte en zo kwam ze onder de uitslag te zitten. Maar het feest ging door. Alle familieleden waren er en Ypie en Bauke natuurlijk ook. Gelukkig was de uitslag niet goed te zien, zat op haar lijf, onder haar mooie trouwjurk, maar het jeukte wel verschrikkelijk. Als ze er nu aan denkt, voelt ze de jeuk opnieuw !!!
Ypie en Bauke waren heel erg gewenst en waren vanaf het begin tot het eind bij de bruiloft.
Gelukkig maar, want de oudjes van de bediening kwamen handen tekort en Ypie zou Ypie niet zijn, nam meteen een besluit, zij en Bauke namen het over en....alles verliep zonder mankeren, dus op rolletjes. Daar zijn Anne en Froukje die beiden nog héél dankbaar voor. Een diepe buiging.
Hierna gingen Froukje en Anne een paar dagen op vakantie naar Arnhem en precies 5 dagen nadien verschenen Froukje en Anne op de trouwerij van hun vrienden Ypie en Bauke.
Ypie was een plaatje en Bauke was heel trots. Froukje had haar eigen uitrusting gemaakt en die kon er ook wel mee door. Een zus van Bauke vroeg zelfs of die Froukje een Mannequin was. Iets wat Froukje heel goed in haar oren klonk, ze mocht dus trots zijn op haar outfit.
Foto’s van dit alles zijn hierbij.
We zijn nu 55 jaren verder en diezelfde Ypie en Bauke en Anne en Froukje zijn nog steeds bij elkaar, geen scheurtje te vinden in beider huwelijken. Natuurlijk wel de lichamelijke gebreken/gebrekjes, maar wat wil je, diep in de 70, de dames dan en de heren over de 80 jaren.
De echte veranderingen kwamen, toen Froukje en Anne of andersom verhuisden naar Drenthe en daardoor kwam er van kontakt wat minder terecht, dan beide koppels in gedachten hadden. Ypie en Bauke gingen gezellig in Leeuwarden wonen. Tussentijds waren er af en toe ontmoetingen en dat was ouderwets goed/geweldig/gezellig.
Gisteren was het dan de dag van Anne en Froukje en vriendin Ypie belde natuurlijk op om haar felicitaties over te brengen. Wat een geweldig leuk gesprek, nog even wachten en dan belt Froukje haar vriendin Ypie op en ook dan zal het gesprek meer dan positief zijn. Ze verheugt zich er nu al op.
Er komt een afspraak en dan vieren ze hun huwelijken nog even lichtelijk over met z’n vieren.
Héél lang geleden begon dit alles en het werd een groot succes.
eFVe
