Gisteren was een misse dag. Oppassen op poes Mieps kan heel leuk zijn, maar gisteren waren we gedrieën en dat waren twee teveel. Vandaag was een nieuwe dag en ging ik alleen per e-fiets op naar de poes. Dat was schrikken, ik kwam de straat in en daar rende zij al op me af. Ik snel van de fiets en te voet, voor zover dat lukte met poes Mieps op naar huize Dekker-v.d. Meulen. Wat was dat poesje blij, ik ben nog nooit zo door haar verwend. Kon geen stap normaal zetten, zo’n honger.
De honger bleek niet zo erg te zijn, de aandacht was belangrijker. We hebben wat af geknuffeld. Wat een heerlijk beest. Tussen ons bestond echte meisjesliefde. Ik ben er wel een uur gebleven.
Toch nog maar even haar etensbakje gevuld en schoon water neer gezet en onderwijl aaiend Mieps laten eten. Spinnen en nog een spinnen. Wat een schat. Ik heb dagen, dat ik zoveel liefde niet ontvang. Morgen kom ik weer en zie er nu al naar uit.
Maar....de terugweg was verschrikkelijk, harde wind en harde regen. Gelukkig was ik zo bijdehand geweest om de e-fiets te nemen, dat scheelde me heel veel kracht. Nog nagenietend van ons geknuffel kwam ik thuis, waar ik snel werd voorzien van een heerlijk dampend kopje thee met 2 koekjes, jaja. Tot morgen Mieps.
De volgende ontmoeting met Mieps was een heel andere. Ze was al binnen en had alleen maar oog voor eten. Ik mocht haar aaien en dat werd gewaardeerd, maar verder dan dat kwam het niet. Ze is niet bij me komen zitten en wilde meteen de deur weer uit.
Oké, ik liet haar uit, maar bleef toch even wachten. Ze kwam via het raam me duidelijk maken, “Ik wil erin !!”.
Ik ging akkoord met een beetje hoop, dat ze gezellig bij me zou komen, maar....mis gedacht. Meteen weer eten en daar bleef het bij.
Verslagen ging ik huiswaarts, weg mooie relatie. Maar...morgen is er weer een dag, misschien...héél misschien?
Laatste verzorgdag en dat was eentje met dubbele gevoelens. Heel blij dat ik er was, dus ontzettend gepraat met haar en dan praat ze ook terug, zo leuk. Ik was weer helemaal blij. Gaf haar haar brokjes, verschoonde het water en aaide met alle gevoel van liefde.
Maar...ze is en blijft een apart beest. Was wild, zag iets buiten en vernielde bijna de raamdecoratie. Die heb ik een eindje omhoog gezet, het zou toch zonde zijn. Ze was boos op alles en iedereen en dus ook op mij.
Maar....eerst weer even gaan zitten en zij ging weer eten. Dan aai ik haar en spint ze. Maar...denk je, dat het over was? Niks ervan. Ze liep naar de deur, ik denk, ze wil eruit. Ik loop langs haar al pratende en ineens slaat ze naar me uit. Ik snap haar echt niet. ‘k Heb m’n jas aangedaan en ging naar huis. Al met al wel weer een half uurtje.
Meer dan vriendschap kan ik het niet noemen. Dit was de laatste dag. Jammer hoor, dat we zo uit elkaar moesten gaan. Dag Mieps, morgen is Koen er weer.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten