Wij zelf zijn maar één keer verhuisd, maar naaste buren hebben we velen gehad. De buren die er het langst hebben gewoond, zijn de Meijers.
Een beetje verdrietig mag ik wel zijn. Buurvrouw is al een poosje niet meer onder ons en buurman verliet z’n huisje, omdat niet alles meer lukte, maar het is nog steeds het huis van de Meijers.
Na een strijd met de gezondheid, het vallen en opstaan en het verhuizen van de ene plek naar de ander knapte buurman weer helemaal op. Het laatste adres voelde hij zich pas echt thuis en hielp zelfs met klusjes in de keuken en ook de spellen-momenten deed ie mee.
Je kunt het opbloeien noemen, daar lijkt het op.
Maar.....dat was voor korte duur. Gisteravond kwamen z’n zoon en dochter hier binnen en meteen wist ik, er is iets niet goed. Buurman was overleden. Alles niet goed dus.
We mogen verdriet hebben om de korte duur van opleving, maar wat is er fijner, dan het weten dat ie het laatste tijdje van z’n leven zo genoten heeft.
Buurman....je moge rusten in vrede.
eFVe
Gecondoleerd met het verlies van je buurman, dat is het nadeel van ouder worden, al je vrienden en bekenden overlijden, er blijven zo weinig mensen over om herinneringen mee op te halen.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat je weer fantastische nieuwe buren krijgt, waar je veel plezier mee mag beleven.
Hartelijke groet.