Zaterdag, 12 januari 2019

Het went al, het nieuwe jaar 2019. Ik vergis me al niet meer.

We kwamen tegelijkertijd uit bed en de washulp voor Anne was er al vroeg. Mirjam was onze tractatie. Een heerlijke meid, van haar kan ik nog veel leren. Hoe zij omgaat met Anne maakt mij heel blij. Anne vertelt haar veel, voor zijn doen dan. Ik heb m’n oren dan goed open en hoor zo ook de leuke dingen, die hij bij de Vierackers ervaart.

Mirjam dronk nog snel een kopje thee, maar werd ook steeds gebeld. Er waren wat probleempjes en al snel verdween ze. Wij dronken onze koffie en ik dacht alweer aan wandelen. Maar echt droog was het niet en is het ook niet meer geworden vandaag.

De oefeningen heeft Anne nog niet gedaan, ik hoop dat het me lukt, hem zover te krijgen.

Het was verder een hele fijne dag. Anne was zo helder als glas en we konden elkaar van alles vertellen. Dan kan ik hem wel opvreten, wat ik overigens niet doe. Als je daarna moet overgeven, krijg je zo’n troep en dat is dan weer mijn pakkie an.

Mijn fiets, mijn nieuwe fiets. Wat zou ik graag even wat kibbeling willen halen hier niet ver vandaan, op mijn nieuwe fiets. Maar het mag niet, het kan gewoonweg niet, dus het gaat niet door.

Mijn appjes kwamen binnen en onze schoondochter Johanna toonde een prachtige foto van onze kleinzoon.

Hier komt ie.

Is het geen plaatje, gekapt en al. Pas terug van de kapper en moeder Jo was natuurlijk erg trots op deze jongeman en stuurde zijn oma de foto. En wat vindt oma ervan? Moet ik dat echt nog melden? Super!!!!!

We appten nog wat heen en weer en ik vertelde, dat ik graag op de fiets kibbeling had willen halen. En wat gebeurde er? Zoonlief Ronald kwam in de namiddag met een portie verse kibbeling en wij hebben gesmuld.

Deze keer heb ik dus niet gekookt, wel wat aspergesoep gemaakt en we hebben erna een broodje met de kibbeling gegeten, wie doet je wat?

Anne heeft de fiets bekeken met Ronald en mij en zo te zien had ie ‘m al even gezien, want er was een kleed over de wonderfiets gedrapeerd. Dat is Anne wel toevertrouwd.

Ook deze dag was weer een dag uit duizenden, behalve dat ik nu nog even Anne moet bewerken tot het doen van zijn oefeningen. Vreselijk hé, je zult maar zo’n vrouw hebben. Maar deze keer doen we het samen, dan lukt het me wel hem te laten doen wat goed voor hem is.

Daarna zal er weer rust in de tent zijn;  hopelijk kijken we vanavond naar: Wie is de Mol.

Anne beloofde het, maar kan zo naar een andere zender overschakelen en dan denk ik: "Laat ook maar". Hij moet het uiteindelijk ook leuk vinden.

Morgen is er weer sport. Is ie helemaal in z’n nopjes, wat dat dan ook moge zijn.

Voor vandaag is de koek op. Anne ligt plat, we kroelen nog even en dan gaat het licht uit. Bij de deur zwaai ik nog en verdwijn naar boven. Nu maar hopen, dat ik morgen pas half 9 hoef op te staan. Wie hoopt er mee?

eFVe