Vandaag is het weer zover. Even afwachten wie er komt.
Rita kwam ons verrassen. De laatste keer dat ze er was, was lang geleden. Het was nu weer ouderwets gezellig. Ze had gelukkig tijd voor koffie en zo wil de tijd wel snel gaan.
Anne is weer schoon, wonderwel kan ik z’n onderbroek niet vinden. Zoekt en gij zult vinden?
Het hield me bezig, de onderbroek weg? Rara hoe kan dat?
Uiteindelijk in z’n bed gevonden. Hoe die er is gekomen is een raadsel, we maken ons er verder maar niet meer druk over, dat heb ik nu al voldoende gedaan.
De zon schijnt, misschien wil Anne nu al lopen? Het is een vraagje waard. De berichten zijn zo wisselend en nu is er zon.
Als extra een kleurplaat. Wie oh wie kleurt ‘m in?
De wandeling ging door. Deze dag loopt op rolletjes. Een half uur eerder opgestaan. Anne sliep nog toen ik kant en klaar beneden kwam. Alles daarna op ons dooie akkertje gedaan. Ik moet toegeven, dat voelt wel goed. Voor herhaling vatbaar.
Wat een weelde, een tevreden man, ik duim voor meerdere dagen. Hij tevreden, ik tevreden.
Lekkere lunch gehad. Anne is zelfs even in de voortuin geweest, oude bladeren weghalen. ‘t Is te koud, anders begon hij vast aan de voortuin. Het jeukt hem zo, die tuin ziet er niet uit. Ik heb al een adresje, maar het echte werk moet nog niet, dat moet nog even wachten. De oude bladeren zijn geruimd. Goed zo Anne. Een 10 en een griffel en een tuut van juf.
Ik dacht hier te kunnen stoppen, de goede momenten spatten er vanaf. Maar ik moet nog eentje toevoegen. De winden waaien om de rotsen en toch zijn wij nog even naar de brievenbus geweest. Onze dag kan niet meer stuk, samen nog wat druifjes verorberd en nu vind ik het genoeg voor vandaag. Anders wordt mijn verhaal een beetje klef. Het is zoals het is en deze dag springt eruit.
Ik heb gezegd.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten