Amper 24 uren later dan wat ik vertelde in “Een goed begin” en mijn mannetje ligt plat. Hij was vanaf 6 uur onrustig en dat is wel vaker zo. Dan gaat ie zich scheren om vooral op tijd klaar te zijn voor het busje.
Toen ik beneden kwam, was ie helemaal overstuur, wilde niet gewassen en alles was fout en pijn. Waar? Dat kwam er niet uit, maar toen ie ging huilen, raakte me dat heel erg.
Ik belde de arts. Over 2 uren weer bellen hoe het dan is. Ze weet, dat hij in de war kan zijn, dat weet ik ook. Maar meestal, als ik zeg: “Anne, dan moet ik echt de arts bellen”, veert ie overeind en is er niks aan de hand. Deze keer duidelijk niet. Maar...dan moet ik dat wel doen, de arts bellen.
Vandaag zou ik met m’n nicht en neef naar een bloemenhal. Planten kopen voor in een mand bij Anne’s raam. De vorige planten in pot schopte hij in z’n slaap omver en het is nu zo kaal. De frutseltjes die hij bij de Vierackers maakt, vullen nog niet de hele vensterbank en voor de zuurstof is een plant ook echt geen luxe.
M’n nicht en neef halen nu boodschappen. Onze kinderen werken en onze nicht en haar man zijn gepensioneerd. Ik ben zo blij, dat ze dit voor me willen doen. Het zijn schatten. Met hen zou ik deze dag besteden.
Anne lag plat, leek te slapen, wij dronken koffie, maar toen de familie vertrok om de boodschappen te doen, veerde Anne op en dronk met mij de rest van de koffie. Hij leest nu de krant en alles lijkt rustig. Geen vuiltje aan de lucht.
De boodschappen zijn binnen en betaald. M’n nicht en neef zijn weer naar huis en wij vervolgen de dag in alle rust. Anne is nog in pyama met daar overheen z’n broek en vest.
De arts is voor de tweede keer gebeld, ze hoeft niet te komen. Ik mag bellen, als er veranderingen optreden. Ik zie ze niet aankomen, dus verwacht, dat er in dat hoofd spinsels waren.
Thea, m’n nicht, denkt, dat ie wist, dat ik met hen weg zou gaan. Misschien wel, maar zou dat een reden kunnen zijn?
Wat wel erg raar was, de achterdeur was van het slot, ook de knippen. Ik heb toch maar even gevraagd, of hij zich herinnert, waarom dat zo is. Hij weet van niks. De sleutel moet dus wederom van plek veranderen, dit is te link. Zou hij naar buiten zijn geweest? Hij weet het werkelijk niet, misschien zou z’n gedrag van vanmorgen daarmee te verklaren zijn.
Een misse dag, moet kunnen. De Vierackers zijn op de hoogte gesteld en zien hem maandag weer komen. Ik hoop, dat ze gelijk krijgen. Even was ik de kluts kwijt, toen Anne vol overtuiging zei, dat alles fout zat en dat ie overal pijn had. Hij huilde zelfs. Angst, dat is de enige verklaring, daar laat ik het bij.
We hebben onze lunch gehad, heel normaal allemaal. Ik vraag of ie even wil liggen. Echt niet. Ik laat hem verder de dag maar vullen met wat hij wil.
Het sneeuwt heel zachtjes.
Zou het kunnen zijn, dat de laatste zin van m’n blog van gisteren hem angstig gemaakt heeft? De nacht was echt wel heel rustig. Als dat zo is, kan ik het me zelf nooit vergeven.
Op de normale tijd naar bed en na een goeie nacht rond ik dit verhaal af. ‘t Is goed 8 uur en beneden is nog alles in ruste.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten