De overtreffende trap. Tsjerk was er al goed half negen en zo vroeg was hij nooit. Ooit een keertje eerder ook al redelijk vroeg, maar dit was echt de overtreffende trap.
Anne was vannacht onrustig, ik sliep bijna door de wekker heen, maar die houdt vol. Ik sta op, doe mijn dingen en ga naar beneden. De tussendeur zat dicht. Dus Anne zag me niet rond scharrelen en sliep. Ik denk, laat ‘m lekker liggen, Froukje, hij is moe.
Ik doe wat ik moet doen en iemand klopt op het raam. Zo ver ben ik. Nu wast hij Anne en ik ga hen beiden even pesten. Geen koffie deze keer, hooguit een kopje thee, beste Tsjerk.
Tsjerk kan hier wel een potje breken, maar ik hoop niet, dat Anne er zo onrustig van wordt en in ‘t vervolg weer super-vroeg opstaat. Dan grijp ik Tsjerk bij de strot. Nou nou Froukje, dat meen je niet. Nee, dat meen ik niet. Maar vraag hem wel netjes, dat niet weer te doen. Negen uur is goed. Alleen maar als Anne het slecht heeft ervaren, dan moet het niet.
Vannacht was hij onrustig, er scheen zelfs iets te vallen. Meteen bedacht ik me, dat ik de bloemen van tafel gelukkig had weg gezet. Waar je in de nacht al aan kunt denken.
Ik heb nog niet ontdekt, wat er gevallen is. We hebben inmiddels ontbeten en ik ga de was verzorgen en daarna me bekommeren om de kamer. Buiten is alles al open, nu binnen nog.
De was draait, we zijn mooi vroeg. Daarna misschien even wandelen? Ik mag het hopen en zo niet, ik doe het toch, dat hopen dan. Ik ga koffie zetten, m’n puzzel doen en daarna zie ik wel weer.
Weet iedereen wat uitstulpen in de darmen zijn? Ze zijn pijnlijk, erg pijnlijk. Vandaag weer zo’n aanval ondervonden. Meestal komen en gaan ze in de nacht, maar dit was onverwacht.
Van twee tot vijf uur op bed gelegen en zelfs even helemaal van de wereld weggeweest. Ik ben er weer en fitter dan ooit, nou ja, bijna dan.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten