Maar toch deden we ons ommetje. Pas nadat onze visite SonJan weer huiswaarts gingen.
‘t Was fijn hen hier even te hebben. Zelfs Anne zat op de praatstoel, terwijl hij ‘s morgens niks anders dan klachten te berde bracht. Dan weet ik niet goed, wat ik ervan moet denken. Er zal wel een klein ongemakkelijk gevoel geweest zijn, maar bij het zien van z’n dochter...en het is verdwenen; ik denk eerder, dat ie mij zat is.
Dit is mijn douchemorgen en ik start dan later met opstaan. Half negen sta ik naast m’n bed. Hoor Anne zich al scheren, dus help eerst hem. Even daarna ontbijten we en pas dan mag ik.
Toch geef ik het geen tijd, ben niet zo goed in tijd stelen.
Maar achteraf is er niks mis met Anne en daardoor konden we onze wandeling doen. Jammer dat het onderweg ging regenen. Weinig wind gelukkig.
Blokjes kaas, twee soorten, lieten we ons op brood goed smaken en nu even bedenken, wat we vanavond weer op tafel zullen zetten. Snert, houd je broek vast? Er is genoeg, maar ook gemakkelijk voor morgen. Nu heb ik alle tijd, dus...even informeren waar mijn Anne trek in heeft, ik lust alles, ben een alles-eter volgens Anne, behalve vis. Kibbeling, dat vind ik wel erg lekker, geen graat. Dat zal het zijn. Ik lijk te stikken, als ik maar denk, dat er iets van een graat inzit. Zit tussen m’n oren? Nou en, daar blijft het wel zitten. Op mijn leeftijd begin je niet meer met moeilijke dingen te veranderen. Geen vis, begrepen?
Verse sperziebonen met een gehaktbal of hamburger, die keus mag Anne maken en morgen de snert.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten