Gelukkig worden m’n zorgen morgen ingewilligd en kan ik weer lachen. Er komt iemand langs om Anne z’n kwaal te verlichten. Ook vanmorgen vertrok hij weer met buikpijn en het is niet omdat ie naar de Vierackers gaat. Hij voelt zich er geweldig. Soms is het zelfs “thuis”. Ik ben er blij om/mee, maar ook wel wat jaloers.
Vandaag zouden m’n ex-buurvrouw en ik iets ondernemen, maar na haar ge-appt te hebben, kom ik erachter, dat ze ziek is. Jammer, maar helaas en dan maar beterschap lieve Kina.
‘t Is goed weer, deze vrouw pakt de fiets en gaat bij fietsenwinkels langs, om te vragen wat dit ouwe beestje waard is. Laat ik het verklappen, ik koop een nieuwe stadsfiets, jaja.
Helemaal opgewonden zal ik het voorwerk doen en dan zaterdag, zaterdag al, gaat Ronald, onze zoon, met me mee, omdat dit ouwe mens het alleen niet aandurft. Alhoewel ik al weet welke fiets het zal gaan worden. Alles staat al op papier.
Als mijn Anne terug is, zal ik de blog verder schrijven, nu gaat deze vrouw er op uit.
Terug van weggeweest en ook Anne is weer thuis. Hij heeft een leuke dag gehad en ik wist inmiddels al, dat de buikpijn over was. Leidster Liesbeth en ik hadden even contact gehad.
Anne vertelde nog, dat hij pannenkoeken had gehad. “En wel hele dikke!”, kwam er nog achteraan. Het klonk zo tevreden.
Ik ben niet meer achter een fiets aangegaan of gaan vragen wat de oude waard is; ik heb wel gebeld met de fietsenzaak.
Vrijdag zal ik hen bezoeken en misschien koop ik ‘m wel, als ie me aanstaat. Dan is het onzin om er zaterdag nog weer achteraan te gaan. Ik weet precies, welke ik zou willen hebben en dan duurt vrijdag best wel lang, laat ik je dat wel vertellen.
Dit is ‘m dan en maar hopen, dat het gaat zoals ik zou willen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten