Astma in ruste, zo was het, maar het weer verandert en dan veranderen er ook dingen bij Anne. Gisteravond was z’n ademhaling al zwaarder en is ie stiekem een pufje gaan nemen.
Onze zoon zou komen en is ook geweest, dan wil ie super-fit zijn.
Vannacht klonk hij niet zo goed en is gaan hoesten. Slijm ontwikkelde zich daarna en hij was erg onrustig. Ik ben naar hem toegegaan en heb hem een hoestdrankje gegeven.
Hij was niet vriendelijk, vond me niet aardig. Ik ben dus naar boven gegaan en ben blijven luisteren, tot hij rustig werd.
Ik had het kunnen weten, gisteren zo’n leuke dag en meestal lijkt het te worden afgestraft.
Vannacht was hij ruim 2 uren in oorlog met z’n astma.
Ik hoop, dat hij het weer vergeten is. Vanmorgen liep alles normaal en hij was heel blij, dat vannacht de hulp (???) langs is geweest en hem een lepel hoestdrank gaf. Moeilijk te bevatten, we laten het maar zo. Ik was zo dom om hem te vertellen, dat ik de hulp was. Niet doen, natuurlijk.
Vanmorgen nam ie zelf nog een lepel van het drankje, tenminste dat was de bedoeling, maar het kleverige goedje lag uitgebreid op tafel. Volgens hem had ie genoeg gehad en dat is dan zo. Een pufje heb ik ‘m nog wel toegediend en daar was ie erg blij mee.
Wel heb ik de Vierackers een e-mailtje gestuurd, zodat ze weten, hoe het was.
Ik wil boodschappen gaan halen op de fiets, wacht even af, hoe het is bij de Vierackers. Hij wilde er zo graag naartoe, er was ook iemand jarig volgens Anne.
Inmiddels een heel fijn e-mailtje terug gehad van de verzorgsters Anneke en Liesbeth. Zo fijn dat ik dat met hen mag delen.
Astma...ik HAAT je, of is dat een verkeerde instelling? Mag ik dan melden, dat ik er BANG voor ben? Het maakt mijn Anne erg onzeker en zijn angst maakt, dat ie het verergert. Hij blijft hoesten en dan slijm opgeven. Het goedje groeit, als hij zo heftig hoest.
Was deze dag maar weer voorbij.
De medicijnen zijn nu allemaal verplaatst, zodat dat stiekeme gedoe niet meer kan voor komen, zei de strenge hulp. Ook de boodschappen zijn in huis gehaald, laat het weekend nu maar komen.
Gelukkig was het bij de Vierackers lang leve de lol. Er werd gezongen door zangeres Mieke en er werd gedanst. En als ik Anne mag geloven, ook met hem. Later een oud liedje met : “reebruine ogen” en daar hadden ze hem weer te pakken? Zoiets. Ik was er niet bij, maar hij was zo enthousiast. Zo eindigde een zware nacht toch weer met een leuke dag.
Leve de Vierackers.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten