Namen

 

 

De chauffeurs van de dag-opvang hebben natuurlijk allemaal een naam. Ik was zo dom om te denken, dat ik het kon onthouden. Mooi niet. Vandaag weer een soort lesje gehad in de goeie zin des woords.

Op maandag rijdt Meine, soms anderen, maar Meine zie ik het meest.

Op woensdag, dus vandaag, rijdt Pieter, ook wel anderen, maar de naam Pieter blijft goed hangen. Hij maakte mij wegwijs vanmorgen.

Op vrijdag rijdt Peter. Een rustige verstandige man, lijkt mij zo. Hij was degene, die zei dat ik nog niet goed ingeburgerd was. Ik woon al 56 jaren in Assen. Het had wel al zo moeten zijn natuurlijk. Even een korte uitleg. Mensen horen aan mijn praten, dat ik niet uit Drenthe kom en gaan gelijk proberen Nederlands tegen mij te spreken. Zo leer ik het dus NOOIT. Maar...het was niet streng bedoeld. Alle chauffeurs zijn oplettende mensen, heel hulpvaardig voor de Patiënten/Cliënten en aardig voor de familie van die mensen.

Dit had even een intro moeten zijn; het blijkt, dat ik veel woorden nodig heb. Het zij zo.

 

Vandaag een drukke dag, ik moet veel en daar ga ik nu aan beginnen:

Weer thuis van weggeweest. Ik kon niet alles doen, wat ik wilde. Dan vrijdag maar verder. M’n fiets is nu echt van mij, maar ik ben nog niet tevreden. Ik wilde het stuur lager en meer naar voren. Jan/Piet/Klaas raadde me aan, niet ineens beide dingen te doen. Ik denk, hij heeft er verstand van en dat is ook zo. Maar hij kent mij nog niet. Nu moet ik er weer naartoe, want...wat deze vrouw wil, is al goed doordacht. Laat ik me toch verleiden en geef hem z’n zin. Misschien wordt het wat beter weer, dan vlieg ik er alsnog even naartoe. Eerst ga ik een hapje eten.

 

Nadat ik de fiets betaald had, nog even binnen gewipt bij de winkel waar ik m’n prachtige shirt gekocht had met korting. Potverdrie, is ie vandaag nog weer drie euro goedkoper. Gelukkig is mijn maat er niet meer bij, zodat ik mag denken, dan was ie er niet meer voor mij. Snel vergeten, Froukje, je bent er blij mee.

 

Anne is inmiddels weer door Pieter thuisgebracht en is dik tevreden. Samen nemen we nog even door, wat er allemaal gedaan is bij de Vierackers. Als ik het verslag erbij neem, klopt er volgens Anne niks van. Ook dat is ie dan alweer kwijt. Ik vraag, wat hij er zich van herinnert en dan telt ie hoeveel mensen er waren. Ook goed, toch?

 

Voor hem maakte ik het laatste restje aspergesoep warm en vroeg of ie het wilde proeven. “Ja graag”, zegt Anne. Terwijl hij sport kijkt, eet ie het kommetje leeg. Daarna gaan we aan tafel en ook daar eet ie gezellig mee. Deze dag ben ik heel tevreden. Hij at alles met smaak op, het verschilt per dag.

Al met al een prima dag, voor Anne en voor mij.

eFVe