Het heeft een nadeel. Het ging allemaal zo goed, maar met vorst heeft Anne snel een bloedneus en zo ook gisteravond. De paniek slaat meteen toe. Ik druk op de juiste plekken en Anne weet het weer en wordt rustig.
Het ging te mooi. Toch was de nacht goed en rustig. Mijn nacht verliep anders, maar dat is van mij. M’n hondje was erg onrustig en zo zat ik steeds op de troon te regeren.
Vanmorgen kon Anne weer niet wachten, tot ik beneden was en riep goed acht uur: “Froukje, hoe laat is het?”. Beneden zijn er zo’n vijf klokken en dan nog z’n horloge, maar hoe laat het is? Onrust vanwege de dag-besteding, die vandaag weer staat te gebeuren.
Aan het ontbijt ontdekt hij meteen, dat z’n gebit er nog niet inzit en kijkt zo bijzonder. Ik begin onbedaarlijk te lachen en Anne schrikt, kijkt me aan en lacht hartelijk mee. Hij kan zo schattig zijn.
Negen uur, Anne zit klaar en is alweer onrustig. Half tien, het busje rijdt voor. Anne blij, ik ook natuurlijk. Hij gaat er graag naartoe en de dames verwennen hem, zeker weten. Hij valt goed bij de vrouwtjes. Garen nog snel mee gegeven voor één van de vrouwtjes, het zogenaamde brei-vrouwtje?
M’n hulp is er, ik zal ook iets moeten doen, tot later.
De koffie is gedronken, ik maak m’n blog verder en Ilona stofzuigt nog even de beneden-verdieping. De zon schijnt en ik hoop, dat ik vanmiddag nog even snel de vergeten boodschapjes kan doen, niet ver hier vandaan. Voor je ‘t weet, is Anne weer thuis en ben ik één en al oor, hoe hij zich weer vermaakt heeft met z’n maatjes en de verzorgsters/verzorgers. Hij is inmiddels kind aan huis. Ik zit er niet meer mee, dat ik ‘m even kwijt moet. Alles went, behalve een vent? Ach laat maar, ooit dat boek gelezen; met veel plezier trouwens.
Boodschapjes gehaald en ruimschoots op tijd thuis.
De hutspot van gisteren heeft me geen dienst bewezen. Ik ging op de vlucht voor mezelf. Zo bang, dat anderen me zouden sporen. Ik ben weer thuis, dus laat maar gaan die handel.
Anne had weer een leuke tijd gehad, zaad/vetbolletjes voor de vogels mee naar huis. Ze hadden het weer druk gehad bij de Vierackers. Hij heeft ze zelf opgehangen in onze Prunusboom.
Hoe mooi kan het leven nog zijn? Zo dus.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten