Ouwehand's Dierenpark
We waren naar Ouwehands Dierenpark met AnouKoen/Maartje van Sonja. ‘s Morgens al vroeg uit de veren en even afwachten of de Heer des Huizes mee zou kunnen. Niet iedere dag is de gezondheid in een hoge Klasse aanwezig, dus ..... Hoe ging ie? Het leek goed te gaan.
Voor acht uur kwamen ze aan; twee per scooter, eentje op de fiets en precies acht uur startten we, zoals was afgesproken. Nog even de navigatie getest, maar per telefoon bleek de weg naar Rhenen sneller en korter te zijn, dus Anouk begeleidde onze Chauffeur. Even diep ademhalen voor Anne, want bijna niemand reed voorheen in zijn auto, maar......hij MOCHT/moest voorin. Koen was een chauffeur van grote Klasse, dat heeft hij wel bewezen.
een heerlijk zonnetje
Het was leuk, gezellig en snel, de heenreis. Bij ons in Assen startten we met prachtig weer, maar hoe verder we kwamen, hoe slechter het weer leek te worden.
selfie van Anouk en mij in de auto
De Dierentuin of Dierenpark, hoe je het maar wilt noemen, daar hadden we dus afgesproken en alles liep op rolletjes. Anne bleek niet goed ter been en daar werd een rolstoel voor geregeld.
Anne in de rolstoel
Eerst gezellig met de familie van Sonja’s vriend en natuurlijk met SonJan erbij dronken we koffie met wat lekkers. We kenden de familie niet, maar kennismaken bleek meer een feest dan een moeilijke klus. Heerlijke, leuke, aardige mensen, daar konden we de dag wel mee redden, zeker weten.
Over en weer even wat dieper kennis gemaakt met een paar. Iedereen bereiken was onmogelijk, want zoals het voor mij niet echt duidelijk was, zo leek het ook voor mijn aanhang: de familie was nogal talrijk. Eén broer en wel tig (???) zusters? Allen met aanhang, een gezellige boel dus.
Onder begeleiding het park in, waar de paraplu’s niet onnodig bleken; gelukkig hadden we er genoeg en bovendien leende het park gratis paraplu’s.
Zo schommelden we achter elkaar naar onze familie, de dieren.
Vele dieren gezien, ik hoop nog foto’s te krijgen van de mensen, maar ook van de dieren.
Wat hebben we genoten; door de grootte van de groep hadden we wat langer werk dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken.
statige giraf
deftige flamingo's
de tijger
olifanten
De schoonzus van Jan en ik waren zo’n beetje door ons gekeuvel de laatsten om aan te komen, maar gelukkig was er een zwager zo goed, ons het pad te wijzen door even in onze richting te lopen. Geweldig. Want, wat bleek, ik rekende helemaal op mijn maatje, dat zij me door het park naar de anderen zou loodsen, maar wat bleek? Ook zij was niet de beste op dat gebied en we hebben samen hartelijk moeten lachen om onze gebreken in die richting.
Nog in de keuken voor de dieren beland, waar de visgeur de overhand nam, maar de speciale afdeling voor vlees moest afgesloten blijven, voor de hygiene om ziektes te voorkomen bij de dieren. Dat stak nogal nauw.
Daarna werden er heerlijke hapjes geserveerd, een Chinese lunch. Voor elk wat wils dus.
het restaurant waar we eerst koffiedronken en later aten
Gezelligheid kende geen tijd zoals altijd en uiteindelijk was het aan iedereen wat hij of zij wilden. Nog door het park of de terugweg aanvaarden.
Koen en Maartje zijn nog even samen het park ingedoken, maar de rest, SonJAnouk, Anne en ik bleven wachten, tot de jongelui terug waren.
Tot onze grote verbazing was de voorheen slapende Pandabeer wakker en lag heerlijk op haar rug bamboe op te peuzelen. Wel een beetje schaamteloos zo zij daar lag te eten, maar ...dieren mogen alles, daar zijn het dieren voor. Veel foto’s zijn van haar genomen. Het was dan ook een heerlijk gezicht.
de panda
Uiteindelijk is er een rondje toilet gedaan en we waren klaar voor de terugtocht. Sonja bracht de rolstoel terug en nadat wij haar omarmd hadden, knuffelden we Jan. Met een kushandje verdwenen we richting Assen.
In Rhenen was het niet echt mooi weer, maar wat we richting Assen aantroffen...keiharde regen en onweer. Echt beestenweer.
beestenweer
Niemand wilde hier bij ons thuis nog iets bestellen en alle drie moesten ze hun vervoersmiddel de volgende ochtend weer gebruiken, dus in dat noodweer reed de jeugd richting huis.
Ik denk dat je je kunt voorstellen dat deze oma erg blij was met het telefoontje van Anouk, dat ze zonder gebreken of brokken thuis was gekomen. Dank je Anouk, een pak van oma’s hart.
De beide andere jongelui heb ik zelf maar gebeld; die stonden al onder de douche, zo koud en nat waren ze.
Anouk haar nieuwe Adidassen sopten van het water, zei ze.
Wonder boven wonder was het maandag en dinsdag weer stralend weer.
Onze reis visa versa Rhenen was een wereldreis, zo voelde het.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten