Mijn zus was als Interieurverzorgster werkzaam bij een Mevrouw Eizinga. Haar man was de beheerder van de behangselpapier Goudsmit-Hof-zaak en ik kwam m’n zus geregeld afhalen, als ze uit haar werk kwam.
Maar....wat nooit de bedoeling is geweest, de Heer Eizinga vroeg of ik bij hem op kantoor zou willen komen werken. Te midden van vier mannen nog wel. Mijn zus kwam er mee thuis en mijn ouders waren er erg van gecharmeerd, dat hun jongste dochter dan op kantoor zou komen te werken. Ik dacht diep na, was helemaal gegaan voor een opleiding als coupeuse en was al flink op weg.
Om mijn Pap en Mam niet teleur te stellen nam ik de baan aan, niet wetend wat daar aan vast zou zitten qua werk. Veertien jaren jong, wat weet je dan nog?
Twee januari zou m’n begindatum zijn en prompt werd dit meisje ziek. Begon daardoor een week later en dat allemaal voor mijn ouders, want mijn nervositeit zorgde voor m’n ziek worden.
Via een aanvraag aan de Koningin mocht ik te werk gesteld worden, maar bakte er niks van. Crediteuren, debiteuren etc. , ik had er niks mee. Tegen mijn zin bleef ik m’n best doen en uiteindelijk lukte het me en begon ik m’n baan als echt werk te zien. Telefoon aannemen moest nog wennen, maar de administratieve job lag me uiteindelijk wel. Telefoon was toen nog ver van m’n bed, bij wijze van spreken. Thuis hadden we die niet. Maar ook dat ging later goed.
Met mannen werken bleek erg leuk te zijn, daar heb ik nooit spijt van gehad en m’n mondigheid groeide bij de dag.
Later bleek, dat ik mijn bureau moest inruilen voor een type-tafeltje omdat er een jongeman uit Militaire-dienst weer terug kwam om z’n werk daar te hervatten. Een mooie, maar in mijn ogen, een eigenwijze vent. Ook een ouwe vent, vond ik. Tien jaren later trouwden we.
Diezelfde eigenwijze, ouwe vent mag ik nu al zevenenvijftig jaar m’n ( v )echtgenoot noemen, er is nog steeds geen scheiding op komst en ik loop dagelijks een rondje met hem leunend op z’n spiksplinternieuwe rollator.
Dit wilde ik even kwijt. Zo kan het dus gaan. Inmiddels twee kinderen met aanhang rijker en drie kleinkinderen, waarvan eentje meer dan verliefd is.
Niks datingsites, zo ging het toen, een ander leven, maar niet slechter.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten