Het is Anne gelukt. Eerst al de beslissing te nemen en daarna ons ommetje te fietsen. Geen haast, maar dat is moeilijk voor Anne. Ik liet ‘m begaan en fietste m’n eigen tempo. Naast elkaar was toch al onmogelijk, er waren meer kapers op de kust.
Het Pagodepad is de naam, goed onthouden Froukje, ik fiets het graag en inmiddels is het weer een prachtig groen bomen en plantenpad geworden. Wat de maand mei al kan doen in de natuur.
Nog even en dan bloeit er weer van alles, nu alleen nog de paardenbloemen en sommige al klaar om uit te waaien, wat dan weer een beetje lastig is. Ik zeg, een beetje, niks deert ons vandaag, we genieten.
Anne raakt steeds verder bij mij vandaan, maar eindelijk bij een bocht, ziet ie mij fietsen. Hij fietst rustiger en ik haal hem in. Niet lang daarna gaat ie er weer vandoor. Opnieuw laat ik ‘m gaan en moet er een beetje om lachen. Zo geinig, maar ik weet ook, dat dit ritje heel spannend voor hem is. Hij zit in een gebogen houding en dat alleen al kost hem kracht en inspanning.
We zijn thuis en wat zou ik graag nuttigen? Een ijsje. Ik duik dus even in de diepvries, misschien ligt er nog ergens een stukje ijs in, zo’n staaf, die kopen we meestal.
Mocht die er zijn, dan maak ik er een sorbet van en kwijl al bij de gedachten. Oh laat het zo zijn, de voorpret is al zo fijn.
eFVe
Een leuk blog die ik mocht ontmoeten. Heb graag gelezen en ook mooie foto's erbij gezet. Nu tijd hier ook voor een lekker ijsje.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Tine