Zo geweldig, m’n zus woonde in Amsterdam en ik vond het er fantastich. We ondernamen erg veel en de twee heerlijke kinderen van haar waren zelfs blij met mij. Wat wil je nog meer. Ik ook met hen uiteraard.
Als m’n zus even wat anders moest, nam ik haar oudste mee uit wandelen en verdwaalde grandioos met hem. Maar bang? Dat knulletje? Nooit een keer. Ik zei: “Ger, tante Froukje weet de weg niet meer terug”. “Ach”, zegt hij, ”wat geeft dat, we wandelen toch leuk”. En dat was een waarheid als een koe.
Maar daarentegen wandelde ik ook wel met z’n zusje en voordat ik dus kon verdwalen, opperde zij al: “Zullen we weer teruggaan? Anders verdwalen we”. Twee heel ongelijke kinderen dus. Ze scheelden ook wel 3 jaren in leeftijd, dus ook dat kan een punt zijn, maar gezellig met hen iets doen was een weldaad. De speeltuin was bijna om de hoek. We, m’n zus en ik, beleefden de tijd van ons leven, zo dachten we, maar we hebben er nog jaren aan vast geknoopt. Ieder jaar opnieuw was ik in de vakantie weer aanwezig en brachten we deze tijd samen met hun kinderen in harmonie en gezelligheid door.
Beide adressen, Mercatorstraat en Oosterparkstraat hebben ze bewoond.
‘s Avonds als het kroost op bed lag, keken we met m’n zwager TV, wat we in die tijd thuis nog niet hadden. Aten er een zure bom bij en wat lekkers te drinken. Die vakanties waren onbetaalbaar. De herinneringen koester ik m’n hele leven.
We bezochten allerlei markten en haalden ons voordeel, wat een stad, ik was dol op Amsterdam.
Later met m’n dochtertje logeerde ik nog steeds ieder jaar bij hen en ook andersom logeerde m’n zus met haar kinderen bij ons en bij m’n moeder.
De tijd is omgevlogen, maar blijven in m’n gedachten zolang ik leef.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten