Portugal

 

Land vol liefde en zon, ik wou dat ik rijk was en daar wonen kon.....

In Portugal spraken de Portugese mannetjes, klein van stuk, mij vaker aan dan Anne. Ik vroeg me niet af, waarom dat was, maar probeerde altijd te helpen. Vaak was er wat, wat gemakkelijk op te lossen was en dat deed ik met groot plezier.

Tot mijn Anne tegen medelanders/Nederlanders vertelde, dat Froukje nu eenmaal graag de dorpsgekken wilde helpen en altijd een goed woordje wist te vinden, ook al verstond ze de taal totaal niet en dat de mannetjes ook haar taal niet verstonden. Engels was helemaal ver van hun bed.

Ach, dacht ik dan, hij is jaloers. Maar later hoorde ik wel van mij bekende Nederlanders, dat wel juist de rare types me om hulp vroegen en ik dan geen verschil zag.

Maar, geef eens toe, iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen, toch? Een waarheid als een koe.

 

 

eFVe