Mijn Schoonzus

 

Vandaag waren Anne en ik weer met de rollator onderweg en zochten de meest schaduwrijke kant voor onze wandeling. Vaak gepauzeerd en de laatste was vlak voor het gebouw waar m’n schoonzus is ondergebracht. Haar onderkomen was vanaf het bankje goed te zien en al pratend over de mooie plek die haar ten deel was gevallen, kwam er een keurig uitziende dame onze kant op.

Verrast door de manier waarop ze liep en zo goed ze er uit zag ontdekten we, dat het onze schoonzus was. De fleurig geklede mooie vrouw kwam lachend op ons af en rustte samen met ons, tot wij besloten weer huiswaarts te gaan. We hebben heel gezellig met haar gekwebbeld, maar ineens bedacht ze toch terug te moeten, bang anders haar weg niet meer te weten.

Ik heb haar na gekeken tot om de hoek en daar was haar onderkomen al te zien.

Wat was dat apart en leuk, het moest zo zijn. En wat zag ze er geweldig uit.

Anne verkoos later z’n stoel en morgen zien we wel weer waar hij toe in staat is. We proberen het op te bouwen, maar met dat warme weer blijft het moeilijk inschatten wat er wel of niet mogelijk is. Toch ben ik trots op hem, maar ook op m’n schoonzus. Ze heeft de beste plek voor de rest van haar leven gevonden. Ze zag er zo blij en tevreden uit.

eFVe