Vandaag was het Rita. Inmiddels al een goeie bekende. Maar wat frappant is, bij haar schijn ik alle keren iets fout te doen. Zij drinkt hier een kopje koffie mee. Daar gaat dus iets mis. Of ik geef haar suiker in de koffie, dat vindt ze zo vies. Als ik in gedachten dat gezicht nog zie. Maar....ik herstel de fout en onthoud de rest van mijn leven.....Rita alleen melk in de koffie.
Zo gedacht, zo gedaan. Na een vakantie van haar kant is ze weer meer dan welkom en poetst Anne weer op tot ie er weer glanzend en schoon en geurend bij zit.
Ik verzorg inmiddels de koffie, die volgens haar al zo lekker geurt, maar dan, ja....maar dan.
Ik doe voor haar een apart kopje, zodat ik het goed kan onthouden. Helaas zet ik haar die van Anne voor haar neus en zij begint te drinken en trekt vervolgens weer die vieze snuit. Eentje MET suiker. Sorry sorry sorry Rita, het MOET geloof ik fout gaan. Dan loopt het niet lekker.
Alles is te herstellen, maar......onthoud het dan trut, wil ik tegen mezelf zeggen.
Maar onze sport is toch wat meer geworden, dan de koffie die doorloopt. wij hebben nu drie keer de oefeningen gedaan, die de Fysiotherapeut Anne voorschreef en zal ik eens iets verklappen? Zelfs ik had er de vorige keer spierpijn van, ook al vond ik de oefeningen nog zo simpel.
Goed gedaan? Ik geef ons beiden een dikke pluim !!!
eFVe
Hallo eFVe waarom vind je jezelf een trut, vergissen is menselijk en ook ik maak vaak die fout.
BeantwoordenVerwijderenTegenwoordig zet ik maar een schaaltje suikerklontjes e4n een kannetje melk neer.
Lieve groet