Vandaag staat de KNO op ons lijstje. De bloedneuzen komen ons de neus uit, vandaar.
Al vroeg uit de veren en ik meteen onder de douche, want de was-hulp zal op tijd komen voor Anne en ze was op tijd. Het was Tiny. Al een bekende van ons. Ze had een mooie vakantie gehad en kon eindelijk vrouw zijn. Langere oorbellen dragen, mooie nagels erop. Ik mocht zelfs van de foto’s genieten, een zogezegde fietsvakantie.
Ik kreeg enorme complimenten voor m’n figuur op deze leeftijd, alles klopt volgens haar. Dankje Tiny. Ik kan niet zo goed tegen complimentjes en wilde alweer tegenspreken, maar bedacht me en zei: “Dankje Tiny”. Al doende leert men, zo ook ik. Onze jongste kleinzoon is er goed in, hij gaf het goede voorbeeld.
Ontbijt is gedaan, we zijn beiden schoon en hebben nog even vrij voor onze dochter Sonja ons komt halen voor de WZA. Heerlijk zo ruim op tijd. Pillen zitten erin.
Weet je wat....ik ga puzzelen.
Sonja kwam precies op tijd, dus de jas aan en gaan. De wachtkamer was aardig vol en de kindertjes trokken alle aandacht naar zich toe. Altijd leuk, die ontwikkelingen van dat kleine spul te volgen.
Anne werd geroepen en wij, Sonja en ik, gingen mee. Voor we het wisten, waren we alweer onderweg naar de uitgang. Anne is gebrand in z’n rechter neusgat en dat was dat. Nog even ter verduidelijking, dat oudere mannen normaliter een neusdrup hebben hangen, dat hoort bij de leeftijd. Geen leuk idee, maar acceptatie is dus nodig.
Sonja wilde de auto halen, wij waren met Anne in de rolstoel bij de uitgang en omdat het regende, werd ons de golfkar aangeboden. Wat kan leuker zijn? Te voet of “laat je rijden ?”.
Wij lieten ons rijden en Sonja rende of haar leven er van af hing om ons bij te houden. Ik zocht al om haar auto, maar de bestuurder zei: “Ze is er al”.
Hier laat ik het bij, wel weer een leuke dag geworden, weer eentje met, maar dan een ander kleurtje. Ik denk, dat ik deze week de regenboog wel haal.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten