We wandelen weer iedere avond, tot een van ons het weer opgeeft. We starten meestal om half 7 en echt lang blijven we niet weg. Hoe we iedere dag weer aan nieuws komen, is me soms een raadsel, maar de bekjes staan nooit stil. Iedere avond een ander stukje, maar....volgens mij zijn we nu alle richtingen alweer uit geweest. Dat is dan zo jammer.
We starten met een behoorlijk tempo, maar om de hoek grijpt een van ons snel in, geeft niet wie, we komen er dan weer achter, dames...het tempo ligt weer te hoog. De oudjes doen het overigens nog goed en laat mijn buurvrouw dit maar niet lezen, want zij heeft het eeuwige leven en blijft er jong bij. Ik, zei de gek, ben ook ouder, maar kom er ook wel voor uit.
Deze avond slingeren we nogal, beiden moe, ik van het (haast) nietsdoen, tenminste geen nuttige dingen en de buurvrouw was te sporten geweest in haar geboorteplaats, waar ze binnenkort weer gaat wonen. Maar zolang ze nog naast ons woont, wandelen we ‘s avonds om half 7.
‘s Avonds is het toch nogal donker en loeren we bij mensen naar binnen. De buurvrouw is er dol op en eigenlijk moet ik toegeven, ik vind het ook wel wat hebben. Geven dus commentaar en zijn het meestal wel eens.
Heerlijk, iedere avond een frisse neus halen en dan lui in een stoel neerploffen en er niet graag weer uitkomen. Is dat eigenlijk wel een goed idee? Ik geef toe, ik ben dan echt moe en laat de computer, de computer. terwijl ik meestal nogal nieuwsgierig weer naar boven ren. Er kon eens een berichtje zijn. Nou....rennen is niet meer het juiste woord, maar de computer heeft een enorme aantrekkingskracht op mij. Dat is mijn contact met de wereld.
En wat we elkaar te vertellen hebben tijdens de wandeling? Meestal teuten we over de kinderen en kleinkinderen, ze betekenen alles voor ons.
Waar wandelen al niet/wel goed voor is.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten