Ze is 93 jaar geworden en helaas kon ik haar op die dag niet bezoeken. Maar....onze dochter kwam, zag en overwon. Afgelopen zaterdag was de dag, dat we samen naar Leusden togen. Onverwachts nog wel. Toch haar jongste dochter wel even ge-e-maild, of het echt plotseling kon. Geen probleem, ze zou wel emotioneel reageren, maar daarna, of meteen al, blij zijn van geluk. De foto bewijst dat gevoel.
Het was een fijne dag, een mooie dag. Ook nog een wandeling, samen met haar jongste dochter en vriend en ik met m’n enige dochter. Heerlijk in de zon door parkjes gewandeld en maar klessebessen.
Lieve Siet, het was een prachtige dag, het weer was uit de kunst en je dikke tuten niet van/uit de lucht.
Ik voel me rijk met jou als zus, je kinderen en Mart als naaste familie en dan natuurlijk m’n eigen ploegje.
Lieve Son, met je hart van goud, fijn dat je me wilde vergezellen, anders was ik er nooit gekomen en soms is dat zo hoognodig.
Geweldige Syl en Mart, door jullie werd de dag helemaal met goud omrand en zo zie ik terug op een prachtige dag, door de zon geverfd.
Jammer dat me bij thuiskomst een kaart opwachtte met minder mooi nieuws, maar zo is het leven. Zouden we er ooit aan wennen?
Dikke tuut, zus van me.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten