Het lijkt of we er een abonnement op hebben. Komen er geregeld op bezoek. Maar gisteren was het voorlopig het laatste bezoek aan de longarts. Het ligt niet aan hem, want ik vind ‘m geweldig, maar als de gezondheid niet achteruit gaat en niet vooruit is er geen verbetering en mogen we even een pas op de plaats doen.
Voorlopig zullen ze ons daar blijven zien, want nog twee andere specialisten zien ons nog graag een keer terug.
Het moeilijkste vind ik dat we steeds weer iemand nodig hebben voor de bezoeken. Het is en blijft passen en meten, maar tot nu toe zijn ze ons allemaal goed gezind.
Tuurlijk is het te veranderen en zou ik voor mijn Anne een bewijs kunnen aanvragen om tegen een jaarvergoeding naar het W.Z.A. te kunnen komen, maar...daar val ik zelf niet onder en ik zou dan snel op m’n fietsje er achteraan moeten rijden. Te gek voor woorden. Voorlopig lukt het nog zo en over een nieuwe methode zou ik erg goed moeten nadenken.
Rolstoelen zijn gratis te gebruiken en als we terug moeten naar de auto, is het me toch vaak overkomen, dat ik niet eens de rolstoel terug hoef te rijden. Er staat dan al iemand achter me klaar om die dienst over te nemen. Erg lief, soms zou ik zelfs graag even zo’n eindje lopen, maar dat is waarschijnlijk niet op mijn gezicht te lezen.
Eens, toen het regende, kregen we een aanbod om in zo’n golfkar mee te mogen. Dat was wel een aangenaam ritje. Wat regen!!!!! Niks regen!!!! We zaten heerlijk droog en onze chauffeur maar rennen om snel bij de auto te zijn. Zij wilde echt niet mee. Achteraf denk ik, was er wel plaats voor eentje extra?
Veel mensen doen hun best om het ons naar de zin te maken. Ik wil hen graag bedanken, maar weet even niet hoe.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten