Een groot deel van de nacht was het onrustig. Zo te horen waren er niet echt problemen, maar als mijn Anne wel denkt, dat het niet goed gaat, kan hij dat uren volhouden. Ik ben niet gegaan, alleen maar geluisterd. Als ik ga, zonder dat hij mij roept, kan het weleens lastig worden voor mij, want dan wordt het een gewoonte en dat trek ik echt niet.
Vanmorgen even dezelfde tijd, 8 uur, naar beneden, even bij de patiënt gekeken en hij sliep als een roos. Aha...kan ik eindelijk eens lekker lang douchen. Dat is dan het voordeel van zo’n nacht en dat er deze dag pas om klokke 1 uur in de middag iemand komt.
Heerlijk, alle tijd en pas in alle rust naar beneden, Anne gewassen, wel even gemopperd. Ik was zo van plan, dat niet meer te doen, maar als er dan niks aan het handje is, erger ik me eraan, denk ik. Ik probeer het een andere keer niet weer te doen, niet meer mopperen.
De medicijnen deugen niet en de oude medicijnen redden hem ‘s nachts, volgens hem. Dan ben ik alweer bang, dat ie het te vaak gaat gebruiken, want dan werkt het tegen hem, maar ja...
Ex-buurvrouw Kina kwam vanmorgen, wilde geen koffie, had pas tig bakken op en wilde samen met mij iets ondernemen en dat ging even niet. De Fysio zou komen, ik was het vergeten, maar Anne niet. Onze therapeute is hier kind aan huis en wordt zo gewaardeerd, krijgt Anne tot dingen, wat mij niet lukt.
Terwijl zij met Anne was gaan lopen, slipten Kina en ik richting Tuinland om de Kerstsfeer te proeven. We hebben hen wel ingelicht hoor en een sleutel mee gegeven.
Wij slurpten alle mooie dingen in Tuinland naar binnen en haalden herinneringen op. In ‘t verleden konden we niet van al dat moois afblijven, zetten Kerstmannetjes aan, zodat ze begonnen te spelen. De mooiste heeft Kina toen gekocht en zo hadden we veel lol over wat we toen allemaal uitspookten.
Even zitten zat er niet in, want ik werd al onrustig, liet Anne alleen in huis, maar het was een weldaad na zo’n akelige nacht met Kina te ouwehoeren over alles en nog wat. Wat hebben we in ‘t verleden veel gedaan en genoten. Wat waren wij stoute meisjes.
Kina leek wel de vervanger voor Mies, maar ook zij gaat me verlaten, woont niet meer hier. Haar plannen zijn, dat ze iedere week wil komen, maar welk mens houdt dat vol? Kina? Graag!!!
Ik ben weer thuis, Anne is blij, had een lange wandeling gemaakt met de Fysio en had inmiddels een enorme appel tot zich genomen. Eindelijk de goeie. Afgekeurde appels, rijper en zoeter en spotgoedkoop. En wat heb ik ‘m blij gemaakt. Houden zo. Dit was mijn beleving van vandaag, de thee is gezet en Anne en ik zijn weer een blij stel. Waar zo’n vriendin al niet goed voor is. Dankjewel Kina.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten