Vele namen

 

Vele namen,

kan ik mijn buurvrouw geven. We hebben samen gefietst, al wel een poos terug, maar toch...

We hebben gewandeld en trainden voor de Marathon, welke weet ik niet meer, maar steeds ging dat net niet door.

We zijn naar de sportschool geweest.

We voorzagen ons in het voorjaar van wilde bloemen, hoe en wat laat ik in het midden.

We lieten ons misleiden stiekeme dingen te doen, de spanning was de beloning.

We vertrouwden elkaar malle dingen toe, fluisterend wel te verstaan.

We lachten, we huilden en nu ???

Ze gaat me verlaten, kan het elders beter krijgen ???. Is dat wel zo ??? Dat hoop ik dan maar.

Laat mij achter met prachtige herinneringen, die niemand me af kan nemen.

Een mensje met humor, een mensje met leuke ideeën, wat al niet meer ???

Hoe zal ik haar noemen?

Zal ik er een prijsvraag van maken? Hoe noem je zo’n mens met vele gaven? Een toverfee? Dat is wat al te mooi. Ik heb voor heks gestudeerd en kan al lachen als een heks. Maar zij ??? Nee, daar is ze nog veel te jong voor, ik moet wat anders bedenken.

Kina.

Intelligent.

Natuurlijk.

Aardig.

Voor haar houd ik een plekje vrij en zodra ze een beroep op me doet, hoop ik, dat ik me daar ook in kan vinden en doen we weer ouderwets samen, wat we altijd deden.

Voor een grote Bah doken we samen een bejaardentehuis in.

Als we moe waren, dachten we er zelfs over een rollator te stelen, wat helaas niet doorging.

Als we een speeltuintje zagen, gingen we schommelen.

Maar...als we een cafetaria zagen, kochten we een kroket.

We gingen samen naar de Seniorenfilm, zaten in “The Love-seat”,  misschien lukt dat ooit weer eens. Alhoewel .....daar laat ik me verder niet over uit, misschien toch iets te dichtbij?

Hopen mag, grote hopen, er is altijd wel een bejaardentehuis in de buurt.

Kina, wat ik eigenlijk wil zeggen, ik ga je missen, ik hoop...jij mij ook, anders is het zo sneu voor mij.

Je buurvrouw/vriendin,

eFVe