Een herinnering

Een prachtige herfst zoals bijna iedere herfst, maar nu met een herinnering van/aan een geweldige opa en z’n jongste kleinzoon. Het lijkt zo lang geleden. Opa is niet meer die opa van toen en de jongste kleinzoon zit inmiddels al op het hoger onderwijs om als een goed mens met een blij gemoed verder te leven. Opa is nog steeds zijn opa, maar de gevoelens van toen zijn een beetje veranderd.

Gelukkig dat het ventje van toen nu een verstandige vent is geworden en zijn opa nog steeds niet vergeten is. Opa’s blijven opa’s ook al is er een deel van het geheugen verdwenen. Gelukkig is het mijne nog in takt en hier is dan een bewijs daarvan.

Dat de paddenstoelen nog steeds paddenstoelen zijn, ons alle keren weer doen verbazen, dat de herfst zo mooi kan zijn.

De foto’s ons eraan herinneren, dat de herfst toen en ook nu weer mooie dingen naar boven halen en het iedere herfst weer genieten is van al dat moois.

Ons ventje in onze gedachten nog steeds dat prachtige leuke lieve ventje is en zo mijmeren we verder. Ietsje pietsje gegroeid en ontwikkeld. In mijn gedachten zal hij zich ontwikkelen als een geweldig mens en die stappen zijn alreeds gezet.

Even een herinnering aan een ver verleden, alsof het gisteren was, opa met Desmond op schoot. Deze oma kijkt liefdevol terug op beide mensjes, de opa van toen en tevens dat ventje van toen.

De foto’s had ik van zijn trotse vader, wel een poos geleden, maar ik wil heel graag, dat deze foto’s in m’n blog komen om mij eraan te herinneren, hoe het toen was.

eFVe