Een oude vriend, eens in Portugal leren kennen, belde vanmorgen. Hij is inmiddels 96 jaar, maar nog zo helder als glas. Ziet amper meer wat en kan slecht lopen, maar we blijven elkaar bellen.
Dus vanmorgen vond hij het nodig te informeren hoe hier de zaken er voor staan.
Meestal teuten we over vervlogen tijden, die in Portugal natuurlijk, maar ook over zijn overleden vrouw en mijn zieke Anne.
We voelen ons erg verbonden, hadden veel plezier in vakanties en aten bij ontmoetingen bij elkaar, dan bij ons en ook bij hen. Zij kampeerden maanden in Portugal en wij kwamen langs in vogelvlucht. Wij bleven nooit op één plek, maar de herinneringen zijn goud waard.
Heel toevallig vertelde ik, dat ik Anne een nieuw scheerapparaat had gekocht en hij vertelde, dat ie ook pas een nieuwe had, 59,95 euro. Ik vertel dat die van Anne hetzelfde kostte. Dat is dan zo’n leuk toeval. Maar die van Anne is met tondeuse, die van hem niet.
Ik vertel, dat ik Anne’s haar af en toe even weer in model maak en Anne dat eerder ook bij mij deed. Dat ik dat nu niet meer durfde vragen, bang voor wat het kapsel van mij zou worden en ik in een moderne uitvoering verder moet, die mij niet aanstaat. Lachend namen we afscheid, ik gooi hem nog snel een knuffel toe en hij zegt: “Insgelijks”. Dat was weer leuk, nu is het weer mijn beurt hem te telefoneren. Ik zal niet te lang wachten, want 96 jaar is best al oud.
Het slechte weer nu in Portugal werd natuurlijk ook uitgebreid behandeld, ons tweede Vaderland.
Mijn dag kan niet meer stuk, even Anne vertellen over onze vriend.
Anne zit voor autoracen, kijkt en luistert, heeft even geen tijd.
Logisch toch???
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten