Vandaag weer dagopvang voor mijn Anne. Al vroeg was hij zich aan het scheren. Gelukkig kan ik alweer wat sneller m’n kleding aandoen, dus ben ook snel beneden.
De dinsdagopvang, wat er mis mee is, wie zal het zeggen. Hij went er niet aan.
Maar........we, Sonja en ik, zijn samen voor een andere dagopvang gegaan. Het voelde zo goed, zodat we meteen hebben besloten en bedachten, hier kan het weleens een fijne plek worden voor Anne.
Vandaag:
Het busje kwam zo en ik bracht Anne met de rolstoel er naartoe. Even een praatje met de chauffeur en Anne werd weer in de gordel gezet.
Ik kijk eens goed en vind de gordel niet goed zitten. Meteen geopperd en de chauffeur is het niet helemaal met me eens. Helemaal niet was nog net niet de juiste uitdrukking. Hij riep mij erbij en ik, met m’n brutale mond, zeg, hoe de gordel anders altijd zit. Het werd hersteld en ik was blij.
Een medepassagier, inmiddels al een bekende van mij, deed haar duim omhoog en ik knikte tevreden.
Ik zwaai nog naar Anne en de aardige mevrouw en ...daar gaat hij.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten