We hebben gewandeld en zodoende kwamen we mensen tegen van allerlei kaliber. Anne zit geregeld even op de rollator, dus zijn we best bereid tot een praatje en .... praten kan ik als de beste, net als schrijven?
Deze keer iemand met een prachtige grote hond. En nog lief ook. Ik vroeg of het een Husky was, maar dat was het niet. Het was een hond zoals in een film met Richard Gere. Laat ik die titel dan ook helemaal kwijt zijn, maar die film zal ik nooit en te nimmer vergeten. Er is zelfs een stambeeld van de hond ergens bij een station. Ik geloof de naam van de hond is Hachiko, of van de film. Een film om te moeten zien. Ik hield m’n ogen niet droog.
Ik hoop, dat wie dit leest een beetje bij-de-hand-er is, dan ik ben, want ik ben dom geboren en heb niks bij geleerd en zich wat duidelijkheid kan verschaffen over hoe en wat. Echt de moeite waard. De film.
Maar de wandeling was uit de kunst, zon en wind en rust-plekjes. Allemaal vriendelijke mensen en nadien een blije Anne. Nu kan hij rusten en dat doet hij.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten