Jeroentje

Toen onze jeugd 14 en 9 jaren oud/jong waren, ben ik gaan oppassen op ene Jeroentje. 1 dag in de week, z’n moeder studeerde en dat was mijn kans. Er was een advertentie, ik schreef erop, ze kwam langs en ik had de oppasbaan. Ik zei: “Rijk zijn we niet, maar we hebben hier heel veel liefde en dat kan ie krijgen”.

De moeder van Jeroentje, Helen genaamd, was gelijk om. Ik was aangenomen. En wat hebben we genoten van dat ventje. Hij was 9 maanden oud, dus alle beginsels zijn bij ons ontwikkeld. Samen met Sonja en Ronald leerden we hem van alles. Liedjes van Vader Abraham. Niet omdat ze leuk zijn, maar ze vallen goed bij kinderen. Bier bier bier. Dat waren z’n eerste regels van het liedje, waar wij dan volop van genoten.

Lopen kon hij niet, ook dat kreeg ie hier met ontzettend veel aandacht van ons onder de knie en hij was goedlachs, wat ook heel leuk was. Iedere dag wandelde ik met hem in de wandelwagen en vertelde onderweg van alles. Hij is hier een hele tijd geweest en heeft hier veel geleerd.

Als z’n Vader hem bracht, huilde hij heel erg, niet voor lang, maar toch.....

Als z’n Moeder hem bracht, zwaaide hij haar uit. De papa was dus niet te vervangen, maar moedergevoelens hadden we hier allemaal, denk ik. Laat Ronald dat niet horen/lezen. Misschien ook wel, want ook Ronald was dol op ons/dat ventje.

Een foto van hem doe ik hierbij, ‘t is een oude foto, een mooiere heb ik niet. Die tijd van toen was anders.

Hij kwam hier en was geopereerd aan een ingang van eten en een uitgang van eten, dus alles vloeibaar en niks vuils op de grond, wat ie in z’n mond kon stoppen. Maar...er werd hier goed op hem gepast.

Hij sliep boven in een campingbedje en was een erg gemakkelijk kind. ‘t Was een heerlijke tijd.

Ik voel me nu oud, geen kleine kindjes meer in mijn buurt.

Maar toevallig kwam m’n nicht met haar kleinzoon op bezoek vandaag en dat was weer even proeven hoe het was/is.

Misschien is het niet te lezen, hoeveel liefde we Jeroentje gaven, maar als ik aan hem denk, gloei ik weer helemaal en het kan de overgang niet zijn, dus....rara waar komt het van???

Van Bas een foto met z’n oma en z’n omi (overgrootmoeder)en een foto van z’n vakantie.

Jeroen is een enorme grote vent geworden, we zagen hem nadien nog geregeld, maar kleine kinderen worden groot. Zo ik de laatste keer hoorde van z’n Moeder, woont ie in Leeuwarden. Hoe toevallig, mijn geboortestad. Het ga je goed Jeroen, denk je nog wel eens aan ons? Ik wel aan jou. Dit is het bewijs.

eFVe