De buurvrouw kwam langs, we hadden haar al een poos niet meer gezien. Het was fijn haar hier te hebben.
Ze vertelde, dat haar papierversnipperaar was overleden en wij vroegen even door en misschien dat wij samen met haar er iets aan konden doen. Buurvrouw snel naar huis en dat werd me toch een gepruts. Met haaknaalden, schroevendraaiers, mesjes en meer van dat soort dingen prutsten we het papier tussen de tandjes van het apparaat weg. Stofzuiger erbij. Het leek te lukken, maar kostte ons wel twee uren hard werken en lachen.
Ik wilde graag een foto maken om het in m’n blog te kunnen doen, maar Anne zowel als buurvrouw gilden: “NEE !!! “. Zo jammer, het was zo’n leuk gezicht, die beide prutsend aan dat ding.
Hè hè, eindelijk klaar en dan nu proberen. Een verlengsnoer haalde Anne uit de garage en wij in afwachting. Anne haalde nog snel de compressor voor het doorblazen. Hoe het kan, is moeilijk raden, die deed het niet en ook de versnipperraar zei: “Doe het lekker zelf !!!”. Zulke situaties kan ik slecht aan en lach wel zo hard...
Had ik er nu maar een foto van: met z’n drieen twee uren werk en dat alles voor niks en een dikke rommel op de vloer en bank.
Alles is weer opgeruimd en buurvrouw ging teleurgesteld naar huis.
Maar...het houdt je van de straat.....toch???
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten