Isabel

Af en toe is er een reaktie van jou, Isabel en aangezien ik niet weet, hoe ik je daarvoor kan bedanken, wijd ik er dit verhaaltje aan.

Je bent een van m’n trouwe lezeressen en komt altijd met een reaktie, die bij mij reuze aanslaat, echt waar ik wat aan heb. Vooral begrip. Daarvoor dus nu mijn verhaaltje richting jou..

Niet alles kan ik hier lezen, wat er gemeld wordt, dus mocht ik iemand overslaan, dan bij deze, ik zie ze niet en dan kan ik er ook weinig mee.

Nog even over de crematie van m’n zus. Ze is waardig heen gegaan. Veel fotomateriaal, waar ik de nodige emoties bij voelde, maar wel heel mooi. De dochter die op haar harp naast haar overleden moeder een passend liedje speelde. Kippenvel alom.

Haar zoon die een prachtige tekst voorlas, uit zijn hart gegrepen.

Veel verdriet, maar ook een gepaste vrolijkheid doordat ik iemand voor een ander aanzag en hem in m’n armen nam. Het bleek de zoon te zijn van de persoon die ik in gedachten had. Hij liet me ijskoud m’n gang gaan en nadien kreeg ik uitleg wie hij was. Sorry, dat was dom, maar ook lachwekkend. M’n zus had dat kunnen waarderen.

Genoeg daarover, we slaan weer een nieuwe weg in en zal ik proberen weer leuke dingen te melden uit een ver verleden.

Nogmaals Isabel, ik waardeer je reakties.

eFVe