De intocht van de Sint begint goed, mooi weer in ieder geval. We zijn nog even een eindje langs de Vaart gelopen, maar wel met de wind in de rug.
Zwarte Pieten begroet of gegroet, volgens de berichten zijn het er wel 400 (???), toch maar lekker doorgelopen. Te koud voor de oudjes. Maar verder, ik voel me heel tevreden. Mijn mannetje is blij en in een supergoeie stemming. Ik krijg menig keer een lieve aanraking.
Met de wasbeurt was het Rita die hem verzorgde en dat is altijd super.
Ik had vanmorgen enorme haast en had daardoor m’n knopen van m’n vestje verkeerd dicht. Wat zal Rita daarvan gevonden hebben? ‘t Ouwe mens is ook al aan het dementeren? Waardeloos vond ik het, toen ik het ontdekte.
Een goeie nacht, een zonnige zaterdag en een lieve man. Waar heb ik het aan verdiend?
Op deze manier mag Anne wel 100 jaar worden.
Wat zo mooi zou zijn, is opslag veranderd. Anne heeft weer een bloedneus. Hij snuit te heftig en dan is het mis, vooral met dat koude droge weer.
Hij mag nog steeds 100 jaar worden, maar help...laat dat bloeden stoppen.
Deze keer is het me weer gelukt, maar als...maar als... Hij snapt er niks van.
Jammer hé? Zo’n fijne dag eindigt in angst voor hem en toch ook wel een beetje voor mij.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten