Maar na die moeilijke dag schijnt toch opnieuw weer de zon en is de wereld niet vergaan en mijn man nog springlevend.
Over die dag ga ik niet uitwijden, ik doe of ie er niet was en ik ben weer wat wijzer geworden.
Vanmorgen gewoon het ritueel opnieuw doorlopen, met tips van mijn kant en wonderwel werden ze begrepen en is de rust weergekeerd. Dat betekent, dat er rust is en niet dat de rust gekeerd is.
Een lekker stukje boterkoek bij de koffie, de mijne zo, die van Anne verwarmd, dan is zie zachter.
Met gebit eet ie al slecht maar vanmorgen zat ie toch druk te kauwen zonder. En dat is een raar gezicht. Gelukkig konden we er beiden om lachen en werd het in ere hersteld.
Met gebit is het al moeilijk eten, maar zonder? Dat wil je niet weten.
We maken soms rare taferelen mee. Hij dumpt dus de hap op tafel, doet het gebit er in en peuzelt dat brokje troep nog weer op en naar binnen. Ach ja, weggooien kan altijd nog. Wij bin’t suneg. En zuinigheid met vlijt.....de rest is bekend?
De koffie is op, de zon schijnt en ik ga heel voorzichtig beginnen over een wandelingetje met de rollator. Gisteren is een en ander niet gelukt, maar daar zou ik niks over melden.
Moeilijk hoor, ik ben zo’n flapuit.
Dit vul ik aan, als er werkelijk gewandeld is.
En er is gewandeld. Ik pakte het even anders aan. Ik zei: “Wil je nu wandelen of vanmiddag?”.
Meteen zijn we gegaan, ik denk, ik ben soms te vriendelijk of te voorzichtig. Het was koud en rusten was ook koud, maar we hebben het volbracht. Ik ben wederom trots. En als ik het niet vergeet zal ik mijn vragen in ‘t vervolg anders bekleden, dat helpt, dat helpt echt.
Tot zover, ik vlieg nu even op m’n e-fiets langs ‘s Herenwegen en zet Anne voor de sport, ziggo-sport. Soms lukt dat. Ik MOET er even alleen op uit en vlieg naar de Lidl. Toch een gevoel, dat ik nuttig bezig ben.
Voor vandaag is dit genoeg.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten