Eens

 

 

 

Eens...

had ik een man,

nu is er de ziekte.

Dan...

is hij een andere man.

Nu speelt alleen zijn ziekte.

Graag...

wil ik hem weer terug.

Maar dat gaat niet gebeuren.

Ziek...

is nu het belangrijkste woord.

Dat moet mijn/zijn leven kleuren.

Verzorgen

is nu mijn grootste taak.

Ik doe m’n best.

Vaak

denk ik het niet te weten,

waar vind ik nu een test?

Goed denken,

goed doen,

het zijn alleen maar woorden.

Kan

iemand mij nog leren omgaan

met deze rare ziekte.

Ik kan

het nog wel leren,

maar kan ik het ook aan?

Anne,

mijn Anne,

waar ben je toch gebleven.

Die hersenen

van jou hebben het begeven.

Niet helemaal,

daardoor is er de pijn.

Alzheimer

bestrijden of hebben,

het is niet fijn.

Ook

niet gemakkelijk te leren,

wat anderen ook beweren.

Vandaag

is het zo

en morgen is het anders.

Het

moet me niet zo raken.

en hoop alsnog te leren.

Die afstand

moet ik maken,

maar je woont nog zo dichtbij.

Alzheimer,

de ziekte tussen jou en mij.

èFVé