Mijn interesse ging uit naar kleuterjuf worden, maar op dat moment zou het niet lukken en koos ik voor handwerken bij de Nonnen. Ze stonden goed bekend en .... ik heb er veel geleerd.
Je komt er als niets wetend meisje binnen en na 3 jaar zou je coupeuse kunnen zijn.
Dat had ik wel gered, maar na 1 jaar, wat eigenlijk geweldig gegaan was, werd ik gevraagd op een kantoor van behangpapier. Vreselijk, maar dat even terzijde.
Het naaien als zodanig was helemaal mijn ding. Wel ging me alles veel te traag. Altijd maar weer wachten tot de juf/non langs kwam. Ook achter de naaimachine kon je tijden moeten zitten, eer je aan de beurt was.
Dat geduld had ik even niet en probeerde zelf aan de slag te gaan en tot overmaat van ramp...de naald brak. Gelukkig werd het meteen daarna pauze en kon ik snel om een nieuwe naald.
Eten thuis had ik even geen tijd voor, want de pauzes waren niet erg lang.
De oude naald mee en een nieuwe gekocht. Op naar de school en meteen weer achter de bewuste naaimachine. De juf kwam langs en ik biechtte op, wat er gebeurd was. Dat werd nablijven. Oké, dat moest dan maar.
Het viel enorm mee, helemaal geen preek, zelfs bewondering, dat ik het zelf had willen proberen en dat ik opviel in het geheel. Dat me alles eenvoudig afging, daar was ik al achter, maar dat ik zo’n leuke lieve straf kreeg, joepie.
Onlangs vond ik nog de schriften met opdrachten en zelf ontworpen dingen. Nou....dat viel me erg mee. Ben later ook erg veel gaan naaien, voor mezelf, maar ook voor de kids en zelfs heel af en toe voor Anne.
Maar dat ik de school niet af kon maken, vond ik een ramp. Werken op een kantoor???? De eerste week, dat ik moest beginnen, was ik al ziek. Van de zenuwen. Niet voor niks, want die zenuwen zijn me een poos de baas gebleven.
Mappen met crediteuren, debiteuren, inkoop en verkoop, het kon me gestolen worden. Brieven tikken. Meteen maar op typen gegaan en nerveus examen gedaan. Wel geslaagd, dat dan weer wel.
Het is me achteraf wel gelukt alles onder de duim te krijgen, maar mooi en leuk heb ik het nooit gevonden.
Het enige wat later telde, daar heb ik m’n man ontmoet. Nooit gedacht, dat hij het zou worden. Toen vond ik hem een ouwe eigenwijze vent, maar later deelden we veel gesprekken en bloeide er iets op.
Diezelfde man zit nog steeds bij mij aan tafel en dat nu al 55 jaren. Ach...het was toch ergens goed voor.
Geen gekke dingen beleefd, nou ja....eentje dan. Nog op school.
Het gebouw zat achter de kerk en ik ben dol op kerken en kloosters. We zijn stiekem met de hele klas, alle meisjes, gaan kijken en kwamen zodoende veel te laat in de klas. Onze non/juf was er zelfs niet en we besloten om de klok een uur terug te zetten en hadden onderwijl erg veel plezier met het idee alleen al. De klok zat te hoog en één van de meisjes tilde mij op en ik deed dat uur achteruit. Dat ik het weer moest zijn???? Het zit in m’n genen, ik zocht altijd de spanning weer op en ook daarvoor moest ik nablijven en toonde ik oprecht spijt bij m’n geliefde non. Het was haar tegengevallen en dat was logisch. Daarna ben ik op die school nooit weer stout geweest. Geweldig hé??? Zeg maar ja!!!
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten