En haar naam is Geke.
Deze week ging ik voor Anne met de bestelling van vitamineflesjes naar de apotheek. Het was er rustig, dus afgegeven en kon gelijk weer weg.
Naast de apotheek is een inbrengwinkel. Buiten hangen veel spulletjes en ik ben wel zo gek om even langs te gaan.
En wat ziet m’n lodderig oog? Een donker paars jasje in mijn maat voor 1 euro. Niet voor deze tijd, maar zooo mooi.
Het merkje is van een goeie naam en ziet er als nieuw uit. Hebbes !!!!! Snel gepast en blij naar de kassa.
Maar ja, domme ik had weer eens van tas gewisseld, zilverkleurige schoenen, dan ook de zilverkleurige tas.
Geen portemonnee, echt waar, geen portemonnee. Wel pepermunt, ik bied de beide dames achter de kassa een pepermuntje aan, ze weigeren. Oké, ik mag de jas later halen, maar dat wil ik niet, het is me nogal een fietstocht.
Dan gaat het niet door, aldus de dames en ik geef hen gelijk.
Zal ‘m weer in het rek hangen, staat er een dame buiten en vraagt: “Wat kost ie? “ Ik denk, zij wil ‘m, maar ze lijkt me te fors. Maar....hoe lief, ze wil ‘m betalen. Ik vraag, waar ze woont. Wil ze niet zeggen. Vraag haar e-mail-adres, wil ze niet geven, maar stuurt me naar binnen met de jas en 2 euro. “Ik wacht hier voor de euro”, zegt ze.
De dames binnen zijn heel verbaasd en zeggen beiden: “Hij is U zo gegund”. Ik dacht nog, niet door jullie...... Maar zaken zijn zaken, logisch.
Ik weet nu alleen maar dat de goeie geefster Geke heet en ook al zal ik nog even moeten wachten op kouder weer, dat ik de jas met liefde zal dragen en aan Geke zal denken. Voor een pepermuntje, die wilde ze nog wel.
Zoiets moet mij weer overkomen. Geweldig toch?!
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten