Nog even over gisteravond. Hoe ik mij ook op The Voice verheugde, de meeste tijd lag ik in diepe rust. Anne en ik om beurten, of soms ook tegelijk. Ouderdom zullen we maar zeggen. Zelfs het bakje chips kon me niet redden.
Tot straks, dan begint de dag pas echt.
Tiny was onze washulp; het was lang geleden dat we haar voor het laatst zagen. Een kopje koffie moest wel kunnen. We hadden iets lekkers van onze Sonja gekregen en daarvan sneed ik kleine blokjes en dat was ook echt genoeg. Heerlijk, maar wel zwaar. Deze tijd is een verleidelijke tijd om in gewicht toe te nemen. Voor Anne een goeie tijd, voor mij wat minder goed. Ik snoep wel mee.
Tiny kwam, zag, deed haar werk, we teutten even en daar ging ze weer. Tot de volgende keer dan maar weer.
Wij drinken onderhand ons tweede kopje koffie in de koffiemok voor de Kerst.
Verder niet veel nieuws, het is hier rustig en ... het regent, de zwarte was hangt binnen.
Ondanks het weer, de wandeling zit er weer op. Zo fijn, dat Anne dan ook wel wil, gelukt dus.
Ik denk erover, Anne z’n haar te knippen, hij lijkt nu teveel op Einstein. Einstein heeft nog net wat meer haar en een snor.
Ik verheug me op zondag, even helemaal niks, dat noem ik pas echt VRIJ.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten