Mijn broer was een leuke broer. Ik scheelde 8 jaren in leeftijd met hem,
maar ondanks dat deden we veel samen.
Ik zag enorm bij hem op. Hij maakte de grootste, de mooiste vliegers en
dat op zich was al een prestatie in ons kleine huisje. Daar moest ie werkelijk
plek voor maken.
En dan.....gingen we naar het Cambuurplein.......Spannend. Ik moest de vlieger
ophouden, zo dat heet en Joop (mijn broer) rende dan bij mij vandaan en op
zijn commando LOS moest ik loslaten en vloog de vlieger, ooit met de naam
DORA erin de lucht in. Jeetje...die grote vlieger, zo klein toen in de lucht.
Langs het touw mocht ik dan briefjes vouwen met een tekst of adres, precies
kan ik mij dat niet herinneren. Als ze er dan afgingen, mocht ik de vlieger in
bedwang houden, best een zware klus, en broer Joop probeerde dan per fiets
de boodschap te achterhalen. Soms lukte hem dat.
Ook heeft ie weleens de vlieger zijn fiets met hem erop laten trekken, maar dan
ging het ding wel snel omlaag. Dat kon maar even. Als ik er nog aan terugdenk.
Wat was ik trots op m’n broer. Vele mensen kwamen kijken.
Maar ook andere dingen deden we samen. Ik voorop de stang van z’n fiets, fietsen
we door Leeuwarden. Maar de keer, dat mijn broer door de Baliestraat wilde en
ik het stuur over moest nemen, omdat hij zo nodig op z’n vingers moest fluiten,
vergeet ik van m’n levensdagen niet meer. Ik kon niet sturen zo raar hangend op
de stang en we zeilden zo de heg van iemand in. Wat was hij toen boos op mij.
Hij schaamde zich ook, want een meisje, Wiepie genaamd daar was z’n fluitconcert
voor bedoeld, maar als ze ons dan zou zien hangen in de heg tegenover haar huis????
Dat was uit den boze. Ik moest te voet verder en onze Joop maakte zich bij wijze van
spreken uit de voeten, fietste keihard de straat uit.
Ach, achteraf was het fijn dat met hem te mogen beleven. Hij is maar 50 jaar geworden.
Samen met z’n vrouw Minke en Anne en ik bromden we ook leuke tochtjes (per brommers)
en hadden een superdag. Beleefden altijd wel wat.
Ook heb ik met hem en z’n - toen nog - verloofde mogen zeilen. Maar....laat ik daar nou heel
misselijk van geworden zijn en buiten de reling hangend heb moeten spugen.
Ook een keer ontdekten we tijdens 1 van onze ritjes per brommer een tas met brillen.
Gelukkig met een adres, dus die heb ik later teruggebracht. Maar het waren fopbrillen en
daar hebben we toch nog leuke dingen mee gedaan. Minke...weet je ‘t nog??
Dit moest ik even kwijt, mijn broer, onze broer, we missen hem nog steeds. Hij was een
super-broer.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten