Wat hoor ik daar? Zo vlakbij. Even wachten, maar kan me niet inhouden en kijk door het raam. Potjandorie, een ambulance. De buurman??? Nee, er brandt een lichtje tegenover ons, de overburen. Eentje van hen is in de ambulance vertrokken, na zelf op de brancard te zijn geklommen, dus heel erg leek het niet.
Toch kon ik de slaap niet best vatten. Alles gebeurde tussen 2 en 3 uur. Ongeveer 1 1/2 uur later, weer een auto, groter dan normaal. Kijken? Niet kijken? Dan toch maar, als ik me toch al afvraag, wat dit weer is?
Een grote auto of bus met knipperende zijlichten kwam iemand terugbrengen. Snel verdween hij naar binnen. De chauffeur van de auto of bus rookte nog een sigaret en verdween zo hij gekomen was.
Slapen? Het had gekund, maar m’n bloeddruk was hoog en wild, m’n hart klopte me letterlijk in m’n keel. Dan kan ik zeggen, Froukje, het is oké, de buurman is weer thuis....het hielp me niet.
Toch ‘s morgens niet vroeg opgestaan, toch geslapen? Ik denk het !!!!
Pas even gaan vragen, weten en niet weten maakt zo’n verschil. De overbuurman heeft hartritmestoringen en soms gaat het niet over en moet het even bijgesteld worden.
Of je een klok in tijd bijzet.....het klinkt vreemd voor mij, maar de overbuurvrouw vertelde erbij, dat zij er niet meer anders van werd, ze kent het en herkent het.
Voor mij weer iets heel nieuw, ik zal het goed onthouden en niet zo snel weer van slag zijn, want dan moet mijn klok ook bijgesteld.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten