Vandaag een bijzondere dag. Kreeg veel foto’s van m’n lieve nicht uit Amerika. Ze is oma geworden en zodoende is mijn zus dus overgrootmoeder geworden.
Vanmiddag supersnel naar de stad voor kaarten voor de nieuwe mama en papa, de nieuwe oma en opa en uiteindelijk mijn oudste zus, die zich nu overgrootmoeder mag noemen.
Bij het zien van al dat fotomateriaal ben ik even stilletjes gaan huilen. Zo’n geluk, wie kan het daarbij drooghouden?
De kaarten zijn verstuurd, eentje naar de mama en papa, eentje naar de oma en opa en eentje naar mijn zus. Wat zal ze zich gelukkig voelen, dat ze dit nog mee mag maken. Ze is al 92 jaren jong. We schelen 13 jaren en met haar oudste dochter scheel ik 11 jaren. Met de oma van de baby Brandtley-Tucker scheel ik, ik hoop, dat ik het goed heb, 22 jaren.
De naam Brandtly heb ik er zelf van gemaakt. De verse moeder heet van achternaam Brandt en de baby’s naam kwam als Brandley voorbij en eentje als Brantley. Doordat haar achternaam Brandt is......een klein sprongetje en de baby heet Brandtley....waar of niet. Ooit zal ik het zeker weten.
Geluk zit niet in een naam, dat voel je, dat ruik je, dat zit van binnen.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten