Vandaag een rare start. Ik kan alleen maar aan buurman denken. Al vroeg uit bed. Anne scharrelde er ook al rond, ging douchen en daarna ik. Kleding hadden we gisteren al overlegd. Een hapje eten. Ik denk steeds aan buurman. Uiteindelijk direkt na het eten even bij hem gaan zitten en praten over “the old days”. Vandaag mag voor hem voorbij zijn. Hij ziet er duidelijk tegenop. Heel begrijpelijk. Hij nam niks meer op de laatste dagen, zei hij, kon alles niet meer verwerken.
Toch hadden we een goed gesprek. Over eten en de auto en daar blijven wonen, het draait allemaal voorbij in een onlogische volgorde. Hopelijk hebben de kinderen geen haast met dingen, hij moet het doen in z’n eigen tijd en die is niet snel.
Ik heb nog verteld, dat onze achterdeur voor hem open blijft en dat ie altijd kan komen praten of een kopje koffie kan komen drinken. Op dit moment verkoos hij om thuis te blijven, de kinderen zullen om 11 uur komen.
Ons gezamenlijk bloemstuk wordt erg gewaardeerd, hij noemde het meerdere malen, wilde weten hoeveel namen er wel op stonden, vond het heel erg mooi. Ik vraag nog of ze zelf ook iets moois hadden laten maken. “Dat zie je vanzelf wel !”, kwam er meteen uit. Thuis samen met Anne er erg om gelachen. Ze waren nooit heel open en dit is helemaal zo ik het verwacht en herken hem weer als onze enige echte buurman Hans Meijer. Zo leuk.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten