Ali Strijker

In ‘t verleden had ik een buurvrouw aan de overkant, Ali Strijker genaamd. Een oprecht wezen, rechtuit en je wist, wat je aan haar had. Met een groepje andere dames dronken we eens per week een kopje koffie bij elkaar.

Eens opperden we, dat het, gezien onze opgroeiende kinderen, een noodzaak werd, dat wij als moeders ook goed konden zwemmen en daar mankeerde bij mij nogal wat aan. Ali opperde van dezelfde kwaliteit te zijn en zo besloten we samen op zwemles te gaan. Moesten beiden een proefles afleggen en gelukkigerwijs waren we van dezelfde hoogte/laagte, net wat je wilt, en kwamen in dezelfde groep. Eens per week een lesje en het duurde niet lang, of Ali en ik hadden onze diploma A.

Daar lieten we het niet bij, vonden het beiden leuk en startten voor B. Ook daarin kwamen we gelijk vooruit en konden de eerste de beste afzwemming al mee doen en haalden met vlag en wimpel ons B diploma. Wat een vreugde.

Gaan we door? Tuurlijk, we gaan door. C was toen nog reddingzwemmen en ook een mensaanvoelende pop opduiken. Iets wat verschrikkelijk voelde, voor mij althans. De bodem bereiken ging goed, maar dan...dat zachte lijf. Ik kwam er niet mee naar boven. Droomde iedere nacht van mensen redden en daar werd je moe van. Overdag bekaf om de volgende nacht weer een persoon op te moeten duiken. Het ging niet uit mijn systeem, dus ik besloot te stoppen voor diploma C. Gewoon drenkelingen die nog tussen wal en schip dreven, dat ging helemaal prima.

Dit was best erg voor mij, want stoppen zat eigenlijk niet in mijn systeem. Hoe het Ali verder ging, al sla je me in m’n nek...ik weet het niet meer. Ik ben gestopt.

Ali verhuisde en we raakten elkaar een beetje kwijt. Mijn Anne werd ziek en al mijn aandacht ging naar hem. Misschien is ie daarom nu nog zo goed en inmiddels al 84 jaren jong. Wie zal het zeggen? Ik gaf hem in ieder geval alle aandacht.

Met Ali ging het niet zo goed, ze kreeg een ernstige ziekte ALS genaamd en ik wist daar eigenlijk niks vanaf. Ben nog bij haar op bezoek geweest en dat voelde goed, alhoewel ze er erg aan toe was.

Mijn plan was, er binnenkort weer naartoe te gaan, maar dat werd bij haar crematie.

Ali, je was een oprecht persoon, ieder jaar op je verjaardag sta ik er nog bij stil, je was een gelovig mens, maar dan in de goede zin des woords en leefde er ook naar. Veel heb ik van je geleerd en daar zal ik je altijd dankbaar voor blijven.

Ik hoop, dat Hilbert weer een weg heeft gevonden om door te gaan; ze hadden een goed huwelijk en waren vaak en veel op reis.

Ikzelf zit nog steeds bij een zwemgroep, maar dan voor oudere dames, waarvan ik de oudste ben en het voelt goed.

Gek genoeg moest ik vandaag even aan Ali denken en dit kwam in m’n computer.

Moge GOD haar ziel hebben.

eFVe