Vergissen is menselijk, maar soms ook lastig.
Ooit hadden we een diepvrieskist. Handig, maar soms voor sufferdjes niet handig. Voor al de onhandigen onder ons. Eens ging ik bij de overbuurvrouw op visite en onderwijl even een gekocht brood in de kist mieteren. Deur op slot, schuur in en het brood in de kist? Mooi niet, de sleutel verdween in de kist en het brood nog onder m’n arm. Bijna onderste boven in de kist om de sleutel te zoeken, want dat kreng viel natuurlijk tussen alles door naar onderen.
Het is me gelukt, maar moest eerst wel in huis me warmen. Dit was een hele poos terug. Nu hebben we een diepvrieskast(je). Dan kan het nooit weer gebeuren. Zover ik weet, is niks ernstigs meer voorgevallen.
Maar Froukje zou Froukje niet zijn, dat alles goed gaat. Ik was een deksel kwijt, een plastic deksel. Alleen die paste op dat potje, zo heb je dat soms. Gezocht en niet gevonden. Dus op naar de plastic-container. Natuurlijk was die net geleegd en zou het deksel onderin moeten kunnen liggen.
Ik duik over de rand, maar voor ik echt kon zoeken, was er een helse pijn. Dan wil je wel stoppen. Het deksel lag in de koelkast, maar mijn rechterkant doet nog pijn bij bepaalde bewegingen.
Zou ik het nog leren? Geen domme dingen doen? Ik mag het hopen, maar onderwijl:
Ze leeft nog lang en gelukkig (???)
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten