Was vroeger alles beter?

Vroeger was alles beter, dat is nog maar de vraag. Wij bewoonden een oud, klein huisje. Een kamer en keuken, twee bedsteden, oh ja...ook een gang. Waarom die zo belangrijk is? Daar kom ik straks op terug.

Boven hadden we via een steile trap twee slaapkamers; eentje was heel klein, daar paste alleen een twijfelaar in. De grote had een raam naar buiten in het schuine dak. De kleine een dakraampje.

Verder dus een ruimte waar wel een twee-persoons bed kon staan en die stond er ook wel, was echt nodig. En dan achter een gordijn nog een één-persoons bed. Beide met dakraampje.

Ons gezin bestond uit mijn Vader, mijn Moeder en vier kinderen. Ik was en ben de jongste. Het kon allemaal net.

Boven was geen kraan en geen WC. We kregen allemaal een po onder het bed en die moest dan via de trap naar beneden weer geleegd. Eerst in een emmer en dan uiteindelijk in een ton. Ja heus, een echte ton. Eens per week kwam er iemand langs met een zeiltje over z’n schouder en riep dan: “De Tonnenman”. Die kwam dan door de gang. In de gang stonden fietsen en ze hingen er zelfs. Het kon allemaal maar net. De ton was een soort huuske buiten de achterdeur in een klein hoekje, daar zat je tenminste veilig. Hier zie je echt closetpapier, de onze bestond uit krantenknipsels.

            

We wisten niet beter. Het eten werd gekookt op een tweepits-gasstel en het was altijd op tijd klaar.

De was werd eens per week gekookt in een grote was-aker in de keuken op een driepoot voor gas. Op zondagavond en dan werd ie ‘s nachts afgedekt met een oude leren jas van mijn Vader. Dan kon m’n moeder op maandag op een klein plaatsje achter de keuken op een soort houten bok wassen. De hele was werd door haar gedaan met en op de hand en ook het spoelwerk via een kraan ergens aan de muur in de keuken.

Ik wil niet klagen, maar als ik eraan terug denk, alle respect voor mijn Moeder.

We hadden ook geen douche. Ik wachtte altijd tot ik alleen met m’n Moeder in huis was, kookte dan water, vulde het verder aan met koud en m’n Moeder waste m’n rug. Hoe de anderen het deden? Ik zou het niet meer weten, dat interesseerde me niet. Ik was weer schoon.

TV was er niet, wel hoorspelen voor de radio en ik weet, dan lag ik met m’n oor op de vloer. Ik moest namelijk altijd naar bed, als het een hoorspel was...ja...waarom? Weet ik veel, te griezelig? Te pikant? Het werd er juist spannender door, omdat ik de beelden zelf moest fantaseren en...dat kon ik goed.

We hadden toen alleen nog maar distributieradio.

Mijn Vader en Moeder sliepen beneden in de bestede. Als ik me niet goed voelde, mocht ik daar slapen en kon dan stiekem door een naad in de deur meekijken en luisteren wat er zoal in de kamer gebeurde. We deden ook veel spelletjes. De oudsten waren dol op kaarten. Dan was het een geruzie! Het zal niet zo erg geweest zijn, dan dat ik fantaseerde, maar ik wist zeker, kaarten wilde ik niet leren, want dan moest je in nood invallen, zo ze dat noemden.

Dit is een korte versie van vroeger. Als er nog vragen zijn, vuur ze af en ik zal ze invullen.

Was vroeger alles beter? Het is maar de vraag. Wel gezelliger.

eFVe