Deze zondagmorgen geniet ik weer eens ouderwets van Classic-Rock op de radio. Moet m’n hersenen trainen, wil ik al die ouwe knarren nog bij naam kennen. Maar na een tijdje komen ze weer boven.
Dire Straits. Hen draaiden we de hele nacht in Faro met slecht weer en onweer. Geen elektrisch, maar gelukkig wel een radio met tapes....Dire Straits speelde de hele nacht. Of ik het nog weet !!!! Anne ontgaat het.
Daarna Peter Gabriël, ook al zolang niet gehoord en de band-name ontgaat me even, maar zijn stem vergeet ik nooit.
Zelfs David Lee Roth komt langs, Ronald z’n held en......hierachter m’n computer prijkt hij aan de muur. En dat is nog niet alles, als andere bewoners het plafond verwijderen, komen ze ook deze geweldige artiest/zanger tegen. Tot groot verdriet van Ronald hebben we hem weg getimmerd.
Onze kleindochter moest hier slapen, als we op haar pasten en die Nar boven haar hoofd in vele kleuren??? Dat kon oma niet maken. Ik kan me nog herinneren, dat hier getekend werd. Een tafel, daarop een stoel en dan bijna hangend onder dit plafond werd Ronald z’n held verwezenlijkt.
Daarna kwam David Bowie nog langs. Een geweldig acteur/zanger, geliefd bij velen. Zijn stem vond ik juist wat minder en nu schop ik vast tegen veel mensen hun mening aan. Het zij zo.
Wat een heerlijk koffie-uurtje met al die ouwe knarren. Deze keer allemaal mannen/jongens toen nog. Bonnie Tyler had ook langs mogen komen, maar ik gun me de tijd niet meer, moet weer voor het twaalf-uurtje zorgen.
Vanmiddag de zon in, op naar Bunne. Even verkennen, volgende week zullen we er lunchen met vrienden.
Oude tijden, geweldig. De band van Peter heette Genesis, goed hé, het komt weer boven.
eFVe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten