't Huys van Bunne

Hier gaan we morgen naar toe om te lunchen met onze ex-buren/nu vrienden. Daarna zal ik uitgebreid verslag doen. Of ik er zin in/aan heb? Vraag me dat maar niet, zeker weten van wel. Ik kan niet wachten.

Twee weken geleden zijn we al gaan onderzoeken waar dat leuke eethuisje uiteindelijk zou staan. Gezocht en gevonden.

eFVe.

Terug van weggeweest. Enorme buien vergezelden ons, maar binnen was het droog. Het tafeltje voor vier was ten name van fam. Winter en zo hadden we gelijk een zetel. Familie Winter kwam snel achter ons aan, maar verder was het vol, potjevol. Gaat goed in Bunne.

Even opnoemen waarvan we mochten genieten. Twee soorten soep, stamppot aardappelen/witte kool, spaghetti, gehaktballen, rauwkost, vruchtensalade. Slaatjes, broodjes met...., koffie of/en thee.

We genoten alle vier, de familie Winter en wij.  We zijn al zolang bevriend en dit was nog een beloning aan hen voor gedane zaken en zo profiteerden wij mee.

Mijn stoel kon ik even niet gebruiken, een andere stond me in de weg en ik vroeg de mensen aan die tafel, of ik de stoel even weg mocht schuiven. Prima, gelijk komt er een meneer in een rode trui en moppert lachend op mij en ik zeg natuurlijk wat terug. De mensen aan die tafel schuiven de tafel en stoelen wat naar achteren en het eten kon beginnen. Maar zelfs toen stootte ik de rode trui meneer aan en zei hij iets in de geest van: “De most mie wel hebbe vandoag”. Ik zeg nog: “Ja graag”. Lachen natuurlijk.

Verder geen aandacht meer aan geschonken en heerlijk gegeten. Zoveel keur, een lopend buffet dus. Voor elk wat wils. Half 12 waren we er en nu zijn we net thuis. Het is 2 uur.

Anne betaalde en ik nam afscheid van m’n rode trui achterbuurman en hij zei: “Goast vot? “. Ik knik ja en hij zegt:”Misschien zien we joe nog terug? We goan over twai weaken weer”. Ik zeg: “Dan kom je mij niet tegen, maar even goeie vrienden”. Lachend namen we afscheid en dat was Bunne. De moeite waard.

Dikke buien gehad, maar terug ook veel zon, een dolle zondag, maar wel een leuke.

eFVe